Geluk

Ik sloeg laatst aan het mijmeren over ‘geluk’. Wat is geluk eigenlijk? Een definitie: ‘Geluk is de situatie waarin onze diepste behoeften zijn verwezenlijkt’. Deze definitie riep weer andere vragen op. Ben ik gelukkig? Ja, ik ben gelukkig. Wanneer was ik het áller-gelukkigst?

Ik kwam tot de conclusie dat mijn kindertijd de aller-gelukkigste tijd van mijn leven was. Geluk in de zin van onbezorgd en vrij genieten van wat het leven me zomaar gaf. En dat was me nogal wat!

Het leven gaf me een moeder die mijn persoonlijk verzorgster was. Ze was mijn pedicure, manicure, kapster en schoonheidsspecialiste. Mijn persoonlijke couturier en styliste. Maakte prachtige truien en feestjurken. Ze was mijn voedingsdeskundige en kokkin, zette driemaal daags een voedzame maaltijd op tafel. Ze was mijn persoonlijke reisadviseur en reisleidster. Ze pakte mijn koffertje in en loodste mij over elk treinperron van Nederland. Mijn vakanties waren geheel verzorgd en vier sterren waardig. Ik hoefde alleen maar te genieten.

Ze was mijn personal coach en steunde me door dik en dun. Ze zorgde ervoor dat ik me mooi en geliefd voelde. Leerde me wat rechtvaardigheid, gastvrijheid en empathie is. Maar bovenal was ze lief en trouw.

Het leven gaf me een vader die mijn manusje van alles was. Hij repareerde mijn speelgoed, plakte lekke banden en timmerde kastjes voor mijn Barbiekleren en ingenieuze hamsterkooien.

Hij regelde al mijn financiën, ik hoefde alleen maar te bedenken waar ik mijn zakgeld aan uitgaf. Ging het in mijn spaarpot of investeerde ik het in schuimblokken of trekdrop?  Hij was mijn personal trainer. Leerde me badmintonnen, skeeleren en schaatsen. Leerde me, als begenadigd kunstkenner, alles over de oude meesters en gaf wekelijks workshops tekenen en schilderen.

Hij gaf me doorzettingsvermogen en daadkracht mee. Leerde me doorpakken in lastige situaties en probleemoplossend te denken. Hij kon geweldig relativeren en wist dat over te brengen. Hij stimuleerde me mijn talenten te ontwikkelen. Wat voelde ik me veilig onder zijn hoede.

Dit onbetaalbare begeleidingsteam zorgde ervoor dat ik zowel lichamelijk als geestelijk kon groeien. Zij leerden me leven. Ja, ik was een gelukkig kind.

In de zomer van 2004 verloor ik binnen vier weken beide ouders. Gelukkig kon ik verder door de overvolle, louter positief gevulde rugzak die ik van hen meekreeg. Deze weken kijk ik in dankbaarheid terug. Pa en ma, jullie waren een topteam!