Echte schoonheid zit van….

Boedapest. Een druilerige ochtend. We lopen door een chique winkelstraat. Opeens staat hij voor mij. Een trendy geklede jongeman, opgerolde broekspijpen, getrimd baardje, haren in een strak gestileerde kuif.

Hij biedt me een korrelachtige substantie op een houten lepeltje aan. ‘Voor uw handen mevrouw’. Voor ik het weet zit het spul in mijn handpalm. Manlief kijkt verstoord toe. Wat laat ze zich nu weer aansmeren? Ik ben niet gek, wel ondeugend. Natúúrlijk is het een verkooptruc. Ik ben gewoon benieuwd hoe de jongeman dit gaat aanpakken.

Het blijkt Dode Zee zout te zijn. Scrubzout. Ik scrub gehoorzaam een eind weg. Wat zal hij nu doen? ‘Komt u even binnen dan kunt u uw handen afspoelen’. Slim, héél slim want geen mens loopt verder met glibberige handen. En binnen is binnen.

We stappen een piepklein pandje in. Klinisch wit gesaust met subtiele gouden en zilveren accenten.

De jongeman heeft nog meer in petto. Hij benoemt direct de knelpunten. Wallen, lachrimpels, hamsterwangetjes, couperose. Ja, ja, wrijf het er maar in.

Hij wrijft er inderdaad van alles in. Gel om de wallen tot rust te brengen. Komkommercrème voor de cooling down. Eerst de ene helft, dan de andere helft van het gezicht. Before and after, ziet u?

Als klap op de vuurpijl worden mijn wangen ingesmeerd met het, na de hangende tuinen van Babylon, achtste wereldwonder. Een magnetisch masker. Geinig spul, dat wel. Met behulp van een kleine magneet springt het op wonderbaarlijke wijze weer van mijn gezicht.

‘Hoe voelt het, mevrouw?’  ‘Heerlijk, jongen!’  ‘Ziet u het verschil meneer?’ Manlief werpt een niet erg overtuigde blik op mijn ‘verjongd’ uiterlijk.

Nu komt het moment suprême; de prijs van de wondermiddelen. Handscrub, 50 euro. Wallenserum en komkommercrème, elk 60 euro. Magnetisch wondermasker, slechts 100 euro. Maar… ik krijg 40% korting! Hij kijkt me stralend aan. 

Ik ben wel goed maar niet gek. Híj heeft zijn verkooptalent kunnen oefenen, ík heb een babybilletjes zacht gezicht. Prima deal, toch? 

Beleefd vertel ik hem dat ik, ondanks deze buitenkans, geen interesse heb in koop. Hij doet een laatste poging. Deze producten zijn fantastisch en vind iedere vrouw haar uiterlijk niet heel belangrijk?

Ik leg mijn hand op mijn hart en overdonder hem met de slotzin: ‘Natuurlijk zie ik er graag verzorgd uit maar uiteindelijk is mijn innerlijk het allerbelangrijkst’.

Hij kijkt me aan alsof hij het in Keulen hoort donderen. Dit verkooptalentje moet nog veel leren.