Grote schoonmaak

Als de zon schijnt oogt de wereld opeens een stuk vriendelijker.

De pioenrozen scheuren de grond uit, het speenkruid wil niet achterblijven. De merel zingt zijn liefdeslied. Kool- en pimpelmezen verzamelen nestmateriaal en een duivenpaartje sekst op de pergola.

Ondanks mijn hardnekkige jetlag, veroorzaakt door de zomertijd, krijg ik last van ongekende driften. Zal ik de boekenkast opruimen, grondig stof afnemen, de groene aanslag van de terrastegels boenen, de veranda schoonspuiten, spinnen rag verwijderen, ramen zemen of viooltjes planten? Het grind aanrijven, het portiek lentefris maken, de tuinstoelen afnemen of…?

Ja, wat kan een mens gedreven door duistere schoonmaakwoede allemaal doen? Opruimgoeroe Marie Kondo weet het.

Wij, door lentekriebels gedreven opruimers, moeten per categorie sorteren. Een grote berg van alle spullen binnen die categorie maken. Selecteren vanuit het principe van wat je wilt houden en niet vanuit wat je weg wilt doen.  

Vervolgens in één keer opruimen, zo snel en compleet mogelijk. Selectiecriterium: ‘Does it spark joy?’  Dat ‘spark of joy’ gevoel is het belangrijkst. Als je de filosofie van Marie Kondo eenmaal beheerst, verzamel je de rest van je leven alleen maar spullen om je heen die je echt gelukkig maken. Dat klinkt veelbelovend.

Waar zal ik beginnen? De boekenkast.

Voor ik het weet, zit ik op mijn platte kont door boeken te bladeren. Hé, die kan ik wel een keer herlezen. O ja, die heb ik lang niet gezien. Tjonge, das een goeie. ‘k Wist niet dat ik zoveel van die schrijver in huis had. Hé, is dat nog een nieuwe?  

Wat zei Marietje ook alweer? Zo snel en zo compleet mogelijk opruimen.

Vooruit met de geit, welk exemplaar vliegt als eerste de kast uit? De reisgids over Tunesië, die kan wel weg. Vervelend land, willen we niet meer heen. Kookboeken kunnen sowieso opzouten.

Ik haat koken, zeker als ik een recept moet volgen. Die atlas mag weg want de grenzen in Oost-Europa zijn al decennia geleden verlegd en die thriller is zó voorspelbaar.

Na een sorteeruurtje ligt er een piepklein stapeltje van welgeteld acht boeken naast de kast en ‘sparkle’ ik van ‘joy’om de honderden exemplaren die in de kast achterbleven.

Marie je hebt helemaal gelijk, ik ben zielsgelukkig! Maar of je methode echt zo lekker opruimt, daar heb ik sterke twijfels over.

En nu ga ik met een verloren gewaand boekenkind de zon opzoeken. Nou ja?! Begint het opeens te miezeren! Die muts van een Kondo!