K(l)eurig wakker blijven

We rijden richting Ruurlo. Normaal gesproken val ik in de auto binnen tien minuten in slaap. Vandaag heb ik me heilig voorgenomen wakker te blijven. Wel zo gezellig. Maar hoe?

Mijn voorraad columns roept luidkeels om aanvulling. Kleur… ik ga kléuren verzamelen. Hupsakee, ogen wijd open, dan valt er straks vast iets te schrijven.

Een ooievaar! Midden in een weiland staat juffrouw ooievaar met haar felrood gestifte snavel. De knalgroene koepel van een moskee piept net tussen het witte wuivende fluitenkruid uit. We rijden langs geluidsschermen met kleurige graffiti, ik word er vrolijk van.

Langs de helderblauwe hemel zweven donzige wolken in golfpatroontjes. ‘Onze boeren, ons voedsel’, lees ik op een bord inspelend op het sentiment van passerende automobilisten. De kudde roodbonte dames eromheen graast onverstoorbaar verder. Starend in de verte, tilt een van hen nonchalant haar staart op en spuit een bruine straal vuiligheid de wereld in.

‘What impact will you make?’, vraagt een billboard met oranje neonletters. Gewetensvraagje?

Verleden ontmoet heden. Een zwart geteerde eeuwenoude molen contrasteert met enkele hagelwitte windturbines In de verte. Geparkeerde vrachtauto’s staan als een sorteeroefening opgesteld. Twee rood, twee blauw, twee wit, twee groen. Op een bedrijventerrein even verderop een soortgelijk tafereel. Rijen gasflessen in regenboogopstelling. Degene die ze neerzette had oog voor detail.

‘Gehele invoegstrook gebruiken’, adviseert het neon gele bord in een perfecte match met de zee van koolzaad aan haar voeten. Een zonnestraal laat beiden prachtig oplichten.

Wéér een ooievaar. En nog een! Het moet niet gekker worden.

‘Elegant Lady’, een riviercruiseboot en een veerpont passeren elkaar op de diepblauwe IJssel, die traag door het landschap meandert. Het lage water legt de zandkleurige kribben droog. Een enkele eend waagt zich in de slipstream van de boten.

Een dode kauw ligt met de pootjes stijf omhoog op de vluchtstrook. Pal onder het bord ‘Dodewaard, 10 km’. Wat een ironische plek om te sterven. Onder Doesburg vliegt een koolwitje ons vrolijk vooruit. Het middeleeuwse roodstenen kerkje van Dempt soest in de zon.

Het landschap verandert. Glooiend en vlak spelen tikkertje. Keurige rijen knotwilgen maken plaats voor rijen ongeregeld hoog en laag frisgroen gebladerte. Blauwe boshyacinten schreeuwen om aandacht. Een border rode tulpen correspondeert perfect met Johnnie Cash’ ‘Ring of fire’ dat uit de luidsprekers schalt. Mij direct terugvoerend in de tijd. Twaalf jaar, brugklas, net op dansles en voor het eerst echt verliefd.

Ruurlo, we zijn er. Gelukt! Wakker blijven is de moeite waard.