Laten we zacht zijn voor elkander kind…
In 2016 besloot Black Eyed Peas dat de wereld opnieuw kennis moest maken met hun song ‘Where is the love?’ Het nummer uit 2001 werd aangepast aan de tijd. In een officiële verklaring werd gezegd: ‘ Het is belangrijk dat we aandacht hebben voor wat er gebeurt in de maatschappij en het is erg belangrijk dat we aandacht hebben voor wat er níet gebeurt in gemeenschappen.”Afgelopen weken, gekleurd door de aanslagen in Christchurch en Utrecht, moest ik onwillekeurig denken aan het statement dat de groep, bijna drie jaar geleden, maakte. Prima hoor dat Black Eyed Peas het vuur oppookte en de wereld (héél even) aan het denken zette. Goed initiatief. Maar toch…
Hoe staat de wereld er inmiddels voor? Zijn er wezenlijke veranderingen zichtbaar? Is de toestand nog steeds zo bedroevend?
Helaas is dat inderdaad zo. Lees het wereldnieuws er maar op na. Mensensmokkelaars verdienen grof geld aan andermans ellende waardoor vluchtelingen blijven verdrinken in donkere wateren. Bombardementen overal, geschonden verdragen, politieke intriges en complottheorieën. Continenten geregeerd door corruptie en dictatuur. Een zot aan het bewind in Amerika. Stervende zwaar ondervoede kinderen in Jemen. Humanitaire ramp op humanitaire ramp.
En dan dichter bij huis… Mensen die naar beneden trappen en naar boven likken om eigen gewin en die over lijken gaan om hun fouten te verdoezelen. Pesters die meedogenloos toeslaan. Zinloos geweld door overmatig alcohol- en drugsgebruik. Ruzies die schaamteloos op sociale media worden uitgevochten. Mensen voor het leven beschadigd om een kleinigheid. Alle stille tochten ten spijt.
Ja, where is the love? Waar? Een sluitend antwoord is onmogelijk te geven. Het grote kwaad is, als eenling, moeilijk te bestrijden. Hoe dan te beginnen?
Laten we klein beginnen, bij de basis. Bij onszelf. Draai situaties eens om. Verplaats jezelf in de situatie van een ander. Hoe zou jij het vinden als mensen je veroordelen omdat je anders bent. Als vluchteling, LHTB-er, geestelijk- of lichamelijk gehandicapte, kortom als je afwijkt van de ‘norm’. Pijnlijk? Kijk dus naar anderen zoals jezelf bekeken wilt worden en handel daarnaar.
Om met A. Roland Holst te spreken.
‘Laten we zacht zijn voor elkander kind…
Wij zijn maar als de blaren in de wind…
En wat de wind wil, zullen wij nooit weten:
En daarom- voor we elkander weer vergeten-
Laten we zacht zijn voor elkander kind.
Zullen we vandaag een beginnetje maken?