Over dromen en telefoons

Ik ben een fervent dromer zowel overdag als bij nacht. Vooral ‘s nachts beleef ik van alles. In mijn nachtelijke dromen interview ik de koningin, schrijf ik een bestseller, spring ik moeiteloos over torenhoge hordes en red ik heldhaftig mensen en dieren in nood. Race met 220 kilometer over de snelweg, ren dwars door hete kolen en zwem kilometers onder water. Surrealistische heldenrollen waarin ik mezelf niet herken. Wellicht is de wens de vader van de gedachte.

Nachtmerries heb ik zelden maar wel een irritante repeterende droom die regelmatig mijn slapende brein binnensluipt. 

Ik droom dan over een telefoon. Met draaischijf of snoer, handsfree met druktoetsen, een prehistorische Nokia, de nieuwste IPhone, alle mogelijke toestellen passeerden inmiddels de revue. Het centrale thema is onmacht. Onmacht om een juist telefoonnummer te bereiken terwijl ik in zware nood verkeer. Vingers die een eigen leven leiden, geheugenverlies, haperende telefoonverbindingen, kortom hevige frustratie en nervositeit.

Mijn vriendin (60+) had laatst ook zo’n telefoondroom. Lees en huiver.

Vriendin staat met haar lief in een drukke ruimte. Een zwembad. Gaan ze wel of niet zwemmen? Op het moment dat ze richting kleedhokjes lopen, moet ze hoesten. O jee, Corona! Hoewel ze heel netjes in haar ellenboog hoest, wordt ze à la minuut door een handhaver opgepakt en ondergaat een Coronatest. De test blijkt positief.

Bij terugkomst in het zwembad zoekt ze wanhopig naar manlief. Paniek! Ze moeten naar huis, in quarantaine. Ze belt hem meerdere malen maar hij neemt niet op. Dezelfde persoon die haar oppakte, duikt weer op. Dit keer met goed nieuws; ‘Sorry mevrouw, uw Coronatest was toch negatief maar we hebben wat andere dingen geconstateerd. U bent zwanger en hebt een miskraam gehad…’ Dit nieuws slaat in als een bom. Haar verwarring groeit en die man van haar neemt nog steeds zijn telefoon niet op! Verdorie, zwanger, miskraam!

Vriendin wordt pisnijdig wakker. ‘Waarom neem jij je telefoon niet op’, bitst ze tegen haar verbouwereerde man. ‘Ik heb je tig-keer gebeld’. Hij pakt geschrokken zijn telefoon van het nachtkastje. ‘Je hebt me helemaal niet gebeld’, reageert hij. ‘Eerst ben ik positief getest op Corona, daarna negatief, bovendien ben ik zwanger en had ik een miskraam!’, raast ze verder. Opeens beseffen ze beiden het kolderieke van de situatie.

Positief, negatief, zwanger, miskraam en dat allemaal op haar leeftijd. Het moet niet gekker worden. Wat rest is gedeelde opluchting. De meeste dromen zijn bedrog. Gelukkig maar!