To kiss or not to kiss

Zoals een bekend voetballer ooit zei: ‘Ieder nadeel heeft zijn voordeel’. Ik wil Corona beslist niet bagatelliseren maar bepaalde RIVM-maatregelen zijn, voor mij, mooi meegenomen. Voor alle duidelijkheid; beschouw deze opmerking als een knipoog.

Ik denk dan specifiek aan onze nationale driekussenbegroeting. Degenen die mij kennen, weten dat ik die gewoonte niet omarm want waarom zou ik mensen zoenen die ik nauwelijks ken?

Het voelt voor mij als een onnatuurlijke intimiteit. Eén luchtige zoen op de wang is méér dan genoeg. Maar dan nogal liefst drie!

’t Is sowieso lastig als degene die je begroet in het bezit is van een bril die pijnlijke botsingen garandeert. Gênant als door wederzijdse onhandigheid een kus daar belandt waar hij niet bedoeld is.

Of als men besluit om na twee kussen te stoppen terwijl jij de, min of meer verplichte, derde al aan het voorbereiden bent. Tenenkrommend als men vlak naast je oor luidruchtige ‘luchtpakkerds’ produceert of juist vochtige afdrukken achterlaat op je gezicht.

Het is best moeilijk om het algemeen ingebakken kusritueel over te slaan. ‘t Klinkt nogal bot als je, in een volle kamer, tegen iemand zegt; ‘sorry, dat kussen sla ik over’.

Zijn er alternatieven? Opties genoeg. Je kunt het bij een of desnoods twee kussen houden. Je kan helemaal niet kussen. Een welgemeende knuffel of een stevige handdruk geven.

In het uiterste geval kun je met een zwaaiend handgebaar de hele bups tegelijkertijd begroeten.

Hoe ik het doe? Als ik iemand begroet en niet wil zoenen, houd ik de wederzijdse ruimte zo groot mogelijk.

Ik geef een stevige handdruk en zet me schrap als iemand mij naar zich toetrekt. Het levert soms een kleine krachtsinspanning op en succes is niet altijd verzekerd. Je moet wat…

Echter het gebrek aan sociaal fysiek contact in de huidige anderhalve-meter-samenleving voelt over het algemeen toch niet goed.

Wees eerlijk, iedereen hunkert op zijn tijd naar een aanraking al dan niet in de vorm van een kus of simpel schouderklopje. Huidhonger hebben we immers allemaal.

Voor met name kinderen is het non-aanraakbeleid onbegrijpelijk. Onze jonge kleinkinderen snappen er geen pepernoot van en snakken naar een liefdevolle aanraking.

Stellen we de drie zoenen definitief ter discussie of zoenen we er na Corona weer vrolijk op los? Ach, geneer je niet en doe alsjeblieft gewoon wat jouw hart je ingeeft. Als je mij maar overslaat!