Voortschrijdend inzicht

Op zekere leeftijd krijgt de zwaartekracht grip op het lijf. Leesbril, gehoorapparaat en andere hulpstukken doen hun intrede. Ik heb geen klagen. Wat rimpels, grijze haren, extra kilootjes, oogvochtloslating en hamsterwangen daargelaten.

De psyche van een mens zit vreemd in elkaar want in gedachten ben ik nog steeds dat meisje van toen. Het magere meisje met de witblonde haren en lichtbeschadigde voortanden. 

Als negenjarige belandde ik namelijk met mijn gebit op een drinkfonteintje. Mijn voortanden braken netjes in spiegelbeeld af. Het was niet storend en wende snel.

Echter vijf jaar geleden werd mijn zelfbeeld ernstig verstoord. De tandarts constateerde dat mijn voortanden flinterdun waren. Afbraak lag op de loer. Tijd voor renovatie! Twee supersonische vullingen gemodelleerd in de oorspronkelijke tandvorm. En dat allemaal voor een spotprijsje. Kronen zouden het tiendubbele kosten.

Op een ochtend was het zover. Na een half uur knutselen en vijlen, kreeg ik een spiegel in de handen gedrukt. ‘En mevrouw, wat vindt u ervan?’, vroeg de restaurateur stralend, overduidelijk apetrots op zijn bouwsel. Hij keek me verwachtingsvol aan. Tja, wat vond ik ervan? Vreemd, gek, anders en terug in de tijd. Ik zei dat ik éven moest wennen. Mijn koele reactie zal hem verrast hebben. Sorry, vergeef me als ik u toen kwetste. Het was niet mijn bedoeling.

De dagen erna raakte ik mezelf volledig kwijt.

Het renovatiegebied voelde raar, stroef en onnatuurlijk.  Ik had het gevoel dat mijn voortanden dubbel zo dik waren, wat zeg ik... kolossaal! Ze drukten hinderlijk tegen mijn bovenlip. Ik sliste en sprak anders. Mijn tong verdwaalde in mijn mond. Na twee dagen was ik rijp voor logopedische hulp.

Ik herkende mezelf amper. Als ik lachte, zag ik de Paashaas. Mijn hele zelfbeeld; finaal naar de knoppen.

 

Tijdens het drinken, kreeg ik geen slok binnen. Ik was immers gewend om de vloeistof door het handige spleetje naar binnen te zuigen. Bij elke hap vast voedsel botsten mijn onder- en boventanden tegen elkaar. Mijn drink- en kauwtechniek moesten gereset worden.

Kort samengevat. Technisch gezien was het plaatje perfect maar het goede gevoel ontbrak. Ik was gewoon ge-tandi-capt.

Het duurde even… maar wijsheid en acceptatie komen met de jaren. Een kwestie van voortschrijdend inzicht. Kijkend in de spiegel constateerde ik vanmorgen dat het er eigenlijk best aardig uitziet. Volgende week is het tijd voor de halfjaarlijkse tandheelkundige controle. Met terugwerkende kracht hét moment voor een welgemeend bedankje.