Heb ik vandaag…
Kent u de quote van Henri Nouwen? Ik kom hem regelmatig in het Engels tegen. Vrij vertaald, klinkt hij zo:
‘Heb ik vandaag vrede gebracht?
toverde ik een glimlach op iemands gezicht?
heb ik helende woorden gesproken?
heb ik boosheid overwonnen en vreugde gebracht?
heb ik vergeven?
heb ik liefgehad?
Dit zijn de echte vragen in het leven.
Het beetje liefde dat ik zaai, zal wellicht zijn vruchten afwerpen’.
In de onstuimige wereld van tegenwoordig zet Henri Nouwen, de priester/filosoof die 25 jaar geleden overleed, ons met deze ogenschijnlijk simpele vragen aan het nadenken. ’t Klinkt allemaal zo makkelijk maar toch. Moeten we het zoeken in grote dingen of op microformaat? Is het een moeten of een utopisch streven? Geldt het voor elke dag of is een paar keer in de week al oké? Genoeg voer voor een filosofietje tijdens het theedrinken.
Om het dicht bij huis te houden, kijk ik even naar mijn werk. In het onderwijs zijn we dagelijks met deze vragen bezig. Heel praktisch. We blussen kleine binnenbrandjes, sussen en lossen op. Maken een grapje om spanning en frustratie weg te nemen. Starten een praatje over dat pasgeboren broertje, de zere vinger, de gestorven oma of een zieke vader. Slikken boze woorden in omdat we weten wat en welke omstandigheid bepaald gedrag veroorzaakt. Proberen op een positieve manier het beste uit ieder kind te halen, gedrag te corrigeren, talenten te ontdekken en te stimuleren.
Als we het breder trekken, gaat het nog verder. Niet alleen in het onderwijs maar ook als kind, puber, ouder, grootouder en als lid van de samenleving krijgen we dagelijks met deze vragen te maken. Maar hoe breng je ze in de praktijk?
Moeilijk? Valt mee hoor. Begin maar met een glimlach. Glimlach bijvoorbeeld eens naar een kind dat je op straat tegenkomt. Een glimlach lokt, negen van de tien keer, een reactie uit. Het kind lacht terug. De voorbijganger die het ziet, neemt de lach over. Geeft hem door aan anderen en voor u het weet, reist uw glimlach verder. Een enkele glimlach veroorzaakt een kettingreactie die, buiten ons gezichtsveld, uren kan doorwoekeren. Misschien wel zal resulteren in een gigantische lachbui. Die glimlach zaait een beetje liefde, verzacht boosheid, heelt en brengt wellicht onverwacht vreugde in iemands hart.
Zweverig verhaal? Welnee! Gewoon klein beginnen. Immers uit een piepklein mosterdzaadje groeien de grootste planten. Glimlach. Zo maakt u het verschil!
‘Heb ik vandaag vrede gebracht?
toverde ik een glimlach op iemands gezicht?
heb ik helende woorden gesproken?
heb ik boosheid overwonnen en vreugde gebracht?
heb ik vergeven?
heb ik liefgehad?
Dit zijn de echte vragen in het leven.
Het beetje liefde dat ik zaai, zal wellicht zijn vruchten afwerpen’.
In de onstuimige wereld van tegenwoordig zet Henri Nouwen, de priester/filosoof die 25 jaar geleden overleed, ons met deze ogenschijnlijk simpele vragen aan het nadenken. ’t Klinkt allemaal zo makkelijk maar toch. Moeten we het zoeken in grote dingen of op microformaat? Is het een moeten of een utopisch streven? Geldt het voor elke dag of is een paar keer in de week al oké? Genoeg voer voor een filosofietje tijdens het theedrinken.
Om het dicht bij huis te houden, kijk ik even naar mijn werk. In het onderwijs zijn we dagelijks met deze vragen bezig. Heel praktisch. We blussen kleine binnenbrandjes, sussen en lossen op. Maken een grapje om spanning en frustratie weg te nemen. Starten een praatje over dat pasgeboren broertje, de zere vinger, de gestorven oma of een zieke vader. Slikken boze woorden in omdat we weten wat en welke omstandigheid bepaald gedrag veroorzaakt. Proberen op een positieve manier het beste uit ieder kind te halen, gedrag te corrigeren, talenten te ontdekken en te stimuleren.
Als we het breder trekken, gaat het nog verder. Niet alleen in het onderwijs maar ook als kind, puber, ouder, grootouder en als lid van de samenleving krijgen we dagelijks met deze vragen te maken. Maar hoe breng je ze in de praktijk?
Moeilijk? Valt mee hoor. Begin maar met een glimlach. Glimlach bijvoorbeeld eens naar een kind dat je op straat tegenkomt. Een glimlach lokt, negen van de tien keer, een reactie uit. Het kind lacht terug. De voorbijganger die het ziet, neemt de lach over. Geeft hem door aan anderen en voor u het weet, reist uw glimlach verder. Een enkele glimlach veroorzaakt een kettingreactie die, buiten ons gezichtsveld, uren kan doorwoekeren. Misschien wel zal resulteren in een gigantische lachbui. Die glimlach zaait een beetje liefde, verzacht boosheid, heelt en brengt wellicht onverwacht vreugde in iemands hart.
Zweverig verhaal? Welnee! Gewoon klein beginnen. Immers uit een piepklein mosterdzaadje groeien de grootste planten. Glimlach. Zo maakt u het verschil!