Groots en meeslepend

Terwijl de griep op school meedogenloos om zich heen slaat en ik daar slechts een piepklein virusje van meepikte, ben ik nu flink ziek. Geveld door gordelroos.
 
Een erfenis van de waterpokken die ik als kind doormaakte. Ik doorstond die jeukende pestkoppen geen één, maar twee keer. Je zou zeggen: dat is toch meer dan genoeg? Helaas denkt het virus er anders over. Waarschijnlijk onder het mom dat drie keer scheepsrecht is.
 
Ik kreeg trouwens bijna alle kinderziekten in tweevoud. Waterpokken, bof: zowel een keer links- alsook rechtszijdig en zelfs de rode hond kwam twee keer op bezoek. Mijn moeder bezigde ooit de woorden van Dik  Troms vader: ‘’t is een bijzonder kind’, en dat was ik. 
 
Laatst hadden wij plannen om een gordelroosvaccinatie voor 60-plussers te halen. Helaas bleef het bij vage plannen en nu lig ik met de gebakken peren op de bank. Beter gezegd met zwaar aangebrande peren. Het waterpokken- oftewel herpesvirus blijkt een venijnig, zeer pijnlijk kreng. 
 
De zenuwpijn is niet te harden. Ik kan de ‘atjes- au’s’ met geen mogelijkheid onderdrukken. Mijn Hendrik wordt er gestoord van. Hij begrijpt niet dat zijn altijd ‘spijkerharde’ vrouw momenteel mekkert als een kleinzerige geit. 
 
Ik grijp zelfs, volledig tegen mijn principes, gretig naar de pijnstillers. Ik sloeg drie soorten in en las kritisch de bijsluiters om een selectie te maken. In tegenstelling tot wat de arts op de HAP adviseerde, bleken zij allen ongeschikt om te gebruiken bij gordelroos: te veel kans op huidinfecties. Ten einde raad een vierde soort in huis gehaald. Deze bleek veilig(er) in gebruik, maar helaas slechts geschikt om de scherpe randjes te bestrijden.
 
De bottere randjes blijken gelukkig iets beter te verdragen. De ‘atjes- au’ staat tot de volgende dosis, voorlopig op non-actief.
 
Kleindochter en kleinzoon zijn in navolging van hun klasgenoten geveld door de griep. Wij sturen elkaar foto’s en apps van onze wederwaardigheden. Iets met gedeelde smart… 
 
Kleinzoon ligt met 40 graden koorts, stevig ingestopt op de bank. Kleidochter vertoeft eveneens op de bank. Haar beste vriendin, teckel Cato is er gezellig bij gekropen. Ik sta onder bewaking van onze Gerrit, die mij met regelmaat aflebbert. 
 
Vanmiddag kreeg ik namens mijn kleindochter iets lekkers toestopt. Oma Leni is immers zóooo zielig… 
 
Tja, het leven hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn. Een zak uit liefde gegeven popcorn is soms meer dan genoeg. Dank je wel Janna!