Het mannetje in de maan
‘Er staat een mannetje in de maanWat heeft hij dan voor kwaad gedaan?
’t Was op een avond bitterkoud,
hij had geen kolen en geen hout.
Toen is hij naar het bos gegaan,
en heeft een bussel hout gestolen.
Had hij het maar niet gedaan,
Nu moet hij voor straf in ‘t maantje staan’.
Als kleuter zag ik dat mannetje in de maan. Gevoed door het kinderversje was ik ervan overtuigd dat hij daar woonde. Jaren later werd dat fantasiebeeld werkelijkheid. Er wandelde écht een mannetje op de maan. Afgelopen maand alweer vijftig jaar geleden.
20 juli 1969 parkeerde de Apollo 11 op de maan. Vijf uur later, op de 21ste, stapte Neil Armstrong voorzichtig uit.
Misschien zat u, net als miljoenen anderen, ook aan de buis gekluisterd. Ik was inmiddels tien jaar en keek gefascineerd toe. Henk Terlingen, ‘Apollo Henkie’, deed enthousiast verslag van het gebeuren. Eindelijk was het zover. Aan de voet van de maanlander sprak Armstrong de legendarische woorden: ‘That's one small step for man, one giant leap for mankind’. ‘Een kleine stap voor de mens maar een grote sprong voor de mensheid'.
De dagen erna zagen we wazige beelden van astronauten die als verrukte kleuters met emmertjes en schepjes in de weer waren. Maanstof en stenen verzamelend alsof hun leven ervan af hing.
De krantenkoppen waren lyrisch. Maandag kopte het AD; ‘Mens op de maan’. De tijdsspanne van de landing wordt minutieus beschreven. Een historische mijlpaal.
Het ieniemienie berichtje onderaan de pagina valt nauwelijks op. ‘In roeiboot de oceaan over’. Ook hier is sprake van grootsheid. De Engelsman avonturier John Fairfax (32) slaagde er als eerste in om, solo, roeiend de oceaan over te steken. Hij vertrok vanaf de Canarische eilanden en arriveerde na 178 dagen en 5600 kilometer in Fort Lauderdale, Florida. Honderdachtenzeventig dagen en nachten ploeteren, waken en afzien. Blaren op de handen, zout op de lippen, huid verweerd door de zon. Een nietig stipje in het water. Overgeleverd aan de elementen op de oneindige oceaan terwijl hoog boven hem de Apollo 11 door de ruimte zweefde. Het leverde hem later een persoonlijk berichtje van de Apollo 11- crew op: ‘Als mede-ontdekkingsreizigers, groeten wij u bij deze geweldige gelegenheid.’
De gebeurtenissen staan natuurlijk niet in verhouding. Wetenschap tegenover menselijke volharding en inspanning. Maar toch, met terugwerkende kracht; petje af voor Fairfax!
En dat mannetje? Bij volle maan zie ik hem af en toe stiekem knipogen.