Kukeleku ll

Zijn lel en kam werden langer en roder. Na aanvankelijk wat schor gekraai, bleef hij fanatiek oefenen om zijn mannelijkheid te bewijzen. Tot hij uiteindelijk het perfecte volume en gepaste articulatie te pakken had.
Aangezien er in de buurt meerdere hanen met haantjesgedrag wonen, was het gedaan met de rust. Rond een uur of vier in de vroege ochtend verhief hij, als haantje de voorste, zijn stem. De rest volgde.
Een kakafonie van klanken. Af en toe meende ik hallucinerend een melodie compleet met tweede en derde stem te herkennen. Haantje de Winter was beslist de leadzanger van de zanggroep.
James werd er tureluurs van. Bij de eerste hartstochtelijke kukel rond zonsopgang, beet hij mij dagelijks zwaar gefrustreerd in mijn neus. ‘Baas, doe er eens wat aan!’ Teckel Gerrit lag regelmatig kwijlend voor het kippenhok, wat zou hij die minkukel graag in de nek vatten.
De nachten werden korter en korter. Het gekraai steeds luider. Zelfs voorzien van oordoppen zat ik mijzelf rechtop in bed te verbijten. Na een week afzien, was de maat vol. Die haan eruit of ik er uit!
Kippenfokker gebeld. Situatie uitgelegd. Een van onze uitgebroede, op sekse gesorteerde, eieren bevatte toch écht een haan. Het duurde iets langer dan gebruikelijk voordat zij doorhad, dat zij geen zij maar een hij was. Zoals jongens in de grote mensenwereld doorgaans wat later in de puberteit komen, hebben hanenkuikens daar blijkbaar ook last van. ‘Wij willen gebruik maken van de ‘hanengarantie’. Geen punt mevrouw, we zien hem wel verschijnen!
De telefoon was nog niet koud of er werd aangebeld. De buurman. ‘Ik wil wat vragen…’, begon hij aarzelend. Ik reageerde met: ‘Haan?’ Hoewel hij, ironisch genoeg, dezelfde achternaam draagt als onze meneer De Haan, werd ook hij compleet gestoord van het gekraai. Zijn vermoeide blik sprak boekdelen.
Mijn Hendrik ging op hanenjacht. Het vereiste wat duikvluchten door de kippenren, voordat hij hem van de hoogste stok wist te plukken. Haan verdween, het zwijgen opgelegd, in de oude doos van de hakselaar. Klaar voor transport.
Nu wacht hij ergens in Zuid-Beijerland op herplaatsing. Plannen in het kader van ‘adopteer een kip?’ Wij weten er wel eentje. Een prachtige. Maar… pas op! Hij kraait!