Sentimental Journey

Langzaam glijdt het theezakje in mijn mok. Nog niet helemaal wakker lees ik gedachteloos het labeltje. ‘Welk liedje roept speciale herinneringen op?’ Op de radio zingt Gerard Cox; ‘Buiten huilt de wind om het huis. Maar de kachel staat te snorren op vier…’

Dat kan geen toeval zijn. Ik reis af naar mijn kindertijd. De vlammen in de kolenkachel laaien hoog op, buiten raast een januaristorm. Grillige ijsbloemen sieren de ramen

Cox zingt; ‘Er hangt een lapje voor de brievenbus en in de tochtigste kieren zit papier… Maar we hadden thee en nog geen tv. Maar wel radio en lange vingers’.

Er hangt inderdaad een lapje voor de brievenbus en mijn vader stopt iedere herfst vochtige kranten tussen de kieren van het raamkozijn. Lange vingers in de thee dopend, luisteren naar hoorspelen op de radio.

‘Nog even op, totdat vader zei; ‘Vooruit naar bed’. Dan kregen we een kruik mee’, vervolgt Cox.

Een ijzeren kruik gevuld met warm water, zorgvuldig vastgedraaid. Er omheen een gebreide katoenen kruikenzak. Is het rubbertje nog intact? Check en dubbelcheck voordat de kruik onder de wollen Abé dekens verdwijnt. Verbranding ligtimmers op de loer.

Cox gaat verder. ‘Moeder breidt een warme sjaal. Het ganzenbord op tafel’.

Mijn moeder met haar voeten op het voetenbankje breit een Noorse trui met ingewikkelde blauw- wit- rode figuren. De breinaalden tikken in een gelijkmatig ritme. Zelfgebreide sjaals gingen jaren mee. Het Ganzenbord- en Monopolyspelaltijd in de buurt.

‘Buiten huilt de wind om het huis
Maar binnen stond de kolenkit paraat’

Vader in alle vroegte met kolenkit in de hand naar het kolenhok in de schuur. Een hok vol antraciet, per mud geleverd door Kees de Kolenboer. Het aanmaakritueel. De geur van spiritus en aanmaakhout. De asla wordt uitgestrooid over het pad naar de voordeur. Goed tegen gladheid.

‘En Nederland was groot en niemand ging nog dood
En gezelligheid kende nauwelijks tijd
Bij waxinelichtjes van Verkade’. 

Nederland vormt het middelpunt van mijn wereld. Geen angst voor virussen want die horen simpelweg bij het leven. De laatste pandemie dateert van decennia geleden. Mazelen vormen de grootste zorg.

De theepot op een rechaud met het bekende waxinelichtje van Verkade die ook nog eens heerlijke chocola en koekjes produceert. Gezelligheid kent geen tijd.

Welk liedje roept speciale herinneringen op? Nou dít liedje dus. Speciale herinneringen om héél even in te verdwalen.Cox eindigt met ‘Toen was geluk heel gewoon’. En zo is het.