Alligator; Ergens in de Achterhoek

We hebben de hele avond genoten van een blèrende dj, die even verderop zijn publiek entertainde. Kom op, het is inmiddels bijna twee uur! Vreemd, tussen de nummers wordt niet meer gesproken.
De muziek die zacht begon, wordt langzaam luider maar komt niet via het openstaande bovenlicht ons tiny little house binnen. Het lijkt ergens boven mijn hoofd te zweven. Hè?
Ben ik wakker of is dit een levensechte droom. Ik knipper met mijn ogen, knijpend in mijn arm voel ik de opgezette muggenbult. Wakker… toch? Ik reik naar het leeslampje naast het bed.
Manlief slaapt als een os, zoals altijd compleet van de wereld. Dan maar zelf naar beneden. Normaal ben ik niet zo’n held, maar dit vereist nader onderzoek. Op mijn kont schuif ik de steile trap af naar beneden, hoogtevrees vergt enige creativiteit.
De waakhond van de eigenaar ligt op de buitenmat. De traag vallende motregen schijnt hem niet te deren. Met een half oog, houdt hij mij in de gaten. In de verte huilt zijn collega.
Nachtvlinders dansen rond het buitenlicht. Op de oprijlaan is het stil. Alle paarden in de paddock slapen. De kleine pony schurkt gezellig tegen een Tinker.
Inspectierondes in tiny little houses nemen hooguit een paar minuten in beslag. Ik speur de ruimte af naar eventuele geluidsbronnen. Niets te zien.
Telefooninspectie. Die van mij is uitgeschakeld, die van manlief ligt aan het infuus. TV staat ook uit. De muziek speelt onverminderd door. Harder, zachter, harder, zachter, en lijkt een spelletje met mij te spelen. Ik krijg het koud, kippenvel, blauwe tenen. Plassen en terug naar bed, besluit ik. Even later kruip ik onder het warme dekbed. Manlief draait zich licht snurkend om.
Een oude bekende meldt zich. ‘Jailhouse rock’, beslist niet van The King zelf. Het zijn covers dat is me inmiddels duidelijk.
Infiltratie van de plaatselijke band. Verborgen afluisterapparatuur. Manipulatie van de stopcontacten. Aliens. CIA. Cryptische boodschappen. Russische maffia. Paranoia. Poging om ons op de kast jagen? Zo langzamerhand begin ik in complottheorieën te geloven.
Na Bill Haley’s ‘See you later alligator’ zwakt de muziek af om langzaam te verdwijnen. Ik draai me om. Ik ben er klaar mee. Het is wat het is. See you later!