Blog Winterjassen dag

Iedereen kent de term ‘rokjes dag’. Een term die al langer bestaat maar door columnist Martin Bril gemeengoed werd. Hoe is het mogelijk dat op een lentedag opeens alle vrouwen hun jeans aan de wilgen hangen en met blote benen en zwierige rokjes in het straatbeeld verschijnen? Een geheime afspraak? Telepathie? Intuïtie? Onderzoek heeft aangetoond dat de temperatuur op dat moment meestal rond de 20 graden ligt. Dat is het enige vaststaande feit. Verder blijft het verschijnsel met raadselen omhult.

Persoonlijk heb ik doorgaans last van uitgestelde rokjesdag. Ik schiet niet zo snel in een rok met daaronder blote benen. ‘k stel het verwisselen van mijn herfst/ winter garderobe naar lente/ zomergarderobe en vice versa lang uit. Ik heb meestal wat tijd nodig om te acclimatiseren. Voordat de benen bloot gaan moeten de laarzen letterlijk van mijn kuiten broeien. Via blote voeten dag groei ik vervolgens toe naar blote benen- en korte rokjes dag. De rest van Nederland ligt inmiddels mijlen ver voor…

De tegenhanger van rokjes dag is winterjassendag. De dag waarop de meeste mensen hun winterjas voor het eerst weer aantrekken. Ook zoiets… Als bij toverslag verschijnt de winterjas op het toneel.

Hier ligt voor mij een jaarlijks terugkerend dilemma. Wanneer stof ik mijn winterjas af? Want wat is koud? Als je haren druipnat in je nek plakken of als de oren van je hoofd vriezen? Ik vind het maar moeilijk. Eind vorige week zag ik de eerste winterjassen door mijn beeld schieten. Ik besloot mijn winterjas naar de stomerij te brengen daar was het door Covid-19 gerelateerd winkel-vermijdend gedrag nog niet van gekomen.

Gisteren haalde ik, tot mijn eigen verbazing, impulsief een warm vest uit de kast. Mijn eerste warme vesten dag was een feit. Met het huidige ventilatie beleid geen overbodige luxe en alvast een opwarmertje voor hét moment suprême. Winterjassen dag 2020. Ik heb nog geen definitief besluit genomen. Zolang het zonnetje niet achter de wolken verdwijnt, stel ik winterjassen dag toch maar even uit.

Mijn blauwe faux fur (hip woord voor ‘nep bont’) jas hangt sinds enkele dagen fris en fruitig, in plastic gehuld, aan de kapstok. Geduldig wachtend totdat ik, als de tijd rijp is, eraan toe ben om de armen in de mouwen te steken. Wat mijn voeten betreft, warme laarzen dag heb ik inmiddels achter de rug. Er gloort dus een sprankje hoop voor mijn blauwe berenvel.