De vraag van muis

Op een dag vroeg de kleine muis aan de wijze egel:

Waar gaat het eigenlijk om?

Gaat het erom dat je…

Zo veel mogelijk nootjes verzamelt,

Zodat je er heel veel over hebt als je oud bent?

Of dat je zo vaak mogelijk zo ver mogelijk weggaat,

Zodat je daarna weer naar huis kunt?

Gaat het erom dat je zo veel mogelijk vrienden maakt,

Zodat je nooit alleen bent,

Dat je zoveel mogelijk leert,

Zodat je later alles weet,

Of gaat het er misschien om dat je

Zo weinig mogelijk doet,

Zodat je niet moe wordt?

Nou?

De wijze egel dacht na,

Dacht nog wat,

En nog wat…

En zei tenslotte:

Het gaat om aandacht!

Aandacht? Vroeg de muis

Voor wat?

Aandacht voor de nootjes die je verzamelt,

Aandacht voor de reizen die je maakt,

Aandacht voor je vrienden,

Aandacht voor wat je leert,

En aandacht voor het nietsdoen, zei de egel.

Aha! Zei de muis.

 

Minke Mulder

 

Bij het opruimen van de boekenkast kom ik een piepklein boek tegen. Met daarin een fabel van slechts achtentwintig korte zinnen. Een verhaal over een ogenschijnlijk, onbenullige vraag. ‘Waar gaat het eigenlijk om?’

Om zoveel mogelijk te vergaren? Leren? Reizen? Oppervlakkige vrienden? Niks doen? Wat een grote vraag voor een kleine muis. Best een moeilijke vraag want egel komt pas na lang nadenken tot een onverwacht antwoord.  ‘Aandacht’.

We worden al bijna twee jaar gegijzeld door allerlei Corona varianten. Gevangen in regels die per week kunnen veranderen, levend in onzekerheid en roeiend met de riemen die we hebben. In tegenstelling tot vorig jaar toen het vlammetje van de hoop nog flikkerde, de waardering voor de zorg hoogtij vierde en we vooral lief waren voor elkaar, heerst er nu onrust. Onrust in de vorm van angst, onmacht, onzekerheid, veronderstellingen, aannames, meningsverschillen, clubjesvorming, stuurlui die aan wal staan en honderden kapiteins op een schip.

December 2021. Voor het tweede jaar op rij een feestmaand met vergaande beperkingen. Weer moeten we op een creatieve en inventieve manier aan de slag om de maand vorm te geven. Hoe?

Ik denk dat egel gelijk heeft. ‘Met aandacht’ is het sleutelwoord. Aandacht voor elkaar. Aandacht voor elkaars standpunt, elkaars onmacht, elkaars angst, elkaars frustratie. Elkaar weer echt zíen. Dat als de een de hoop verliest, de ander voor hem kan hopen. Dat als de een gevangen zit in frustratie, de ander hem met een opbeurend woord kan bevrijden.

Dat als de een door de bomen het bos niet meer ziet, de ander hem de weg wijst. Dat als de een verdrinkt in donkere eenzaamheid, de ander als een kaarsje is brandend in de nacht. Aandacht maakt het verschil.

Laten we elkaar met aandacht tegemoetkomen. Begrip tonen voor elkaars onbegrip, zodat de wereld wat vrediger wordt. We kunnen het allicht proberen, toch?
 

Zalig en vredig kerstfeest!