December
Met de komst van de Goedheiligman komt ook de vreselijkste maand van het jaar in zicht. Vind ik tenminste. De maand waarin stress en opgefokte gezelligheid zegevieren. En die stress… die begint steeds vroeger.
‘Schoencadeautjes, ik zoek schoencadeautjes’, hoorde ik haar zeggen op de speelgoedafdeling. ‘Genoeg te vinden toch?’, was het antwoord van de oudere dame die haar vergezelde.
‘Néé, ik kan niet zómaar iets kopen’, was het antwoord. ‘Hoezo niet?’ ‘Vorig jaar kreeg een klasgenootje een Special Edition van Barbie in haar schoen, dat netje chocolademunten van mij was te gênant voor woorden.
Mijn schatje was zwaar teleurgesteld, dat kan ik je wel vertellen. Dit jaar wil ik het goed doen!’ ’Goed doen? Je doet toch niks fout, wat is er mis met wat chocolademuntjes?’. Ik voelde een sluimerend generatiekloofje.
De discussie werd venijniger, totdat de oudere dame quasi geïnteresseerd tussen de vazen dook. Haar oververhitte jongere versie zocht verder naar het ultieme schoencadeau.
Hoe ik erover denkt? De kweekvijver voor onvolwassen volwassenen, ontploffend als zij niet krijgen waar ze ‘recht’ op hebben, begint behoorlijk over te lopen. Wees toch gewoonblij met wat je hebt en kijk vooral niet naar wat je niet hebt. De Goedheiligman draait structureel als een malle door zijn graftombe.
En wat het kerstdiner betreft. Een jaar bestaat uit 365 en soms zelfs uit 366 dagen. Je kunt lekker koken en knus met elkaar eten zo vaak als je wilt. Echter met kerst in zicht, krijgt heel Nederland de zenuwen.
Waar eten we, wat eten we? Wanneer doen we boodschappen, hoeveel halen we in huis? Help! Wezoeken inspiratie!
Neanderthalers in de keuken hoeven gelukkig niet ver te zoeken. Dus….. zoals altijd eten wij simpel. Manlief zorgt voor kip uit de oven. Dat bespaart mij weer een brandoffer. Ik stoof de peertjes. Daar valt weinig aan te verpesten en ik kook een kruimige aardappel. Een toetje met slagroom van Campina en hoppa!
‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Dat is mijn boodschap voor de allesverziekende moedermaffia met hun ‘groot, groter, grootst’ en de Sylvie Meiss-en onder ons methun perfect gestileerde kerstplaatjes, overdadig versierde kerstbomen, doorzichtige negligés, Louboutin pumps en andere flutzaken. Kom op joh! Terug naar de basis.
‘Schoencadeautjes, ik zoek schoencadeautjes’, hoorde ik haar zeggen op de speelgoedafdeling. ‘Genoeg te vinden toch?’, was het antwoord van de oudere dame die haar vergezelde.
‘Néé, ik kan niet zómaar iets kopen’, was het antwoord. ‘Hoezo niet?’ ‘Vorig jaar kreeg een klasgenootje een Special Edition van Barbie in haar schoen, dat netje chocolademunten van mij was te gênant voor woorden.
Mijn schatje was zwaar teleurgesteld, dat kan ik je wel vertellen. Dit jaar wil ik het goed doen!’ ’Goed doen? Je doet toch niks fout, wat is er mis met wat chocolademuntjes?’. Ik voelde een sluimerend generatiekloofje.
De discussie werd venijniger, totdat de oudere dame quasi geïnteresseerd tussen de vazen dook. Haar oververhitte jongere versie zocht verder naar het ultieme schoencadeau.
Hoe ik erover denkt? De kweekvijver voor onvolwassen volwassenen, ontploffend als zij niet krijgen waar ze ‘recht’ op hebben, begint behoorlijk over te lopen. Wees toch gewoonblij met wat je hebt en kijk vooral niet naar wat je niet hebt. De Goedheiligman draait structureel als een malle door zijn graftombe.
En wat het kerstdiner betreft. Een jaar bestaat uit 365 en soms zelfs uit 366 dagen. Je kunt lekker koken en knus met elkaar eten zo vaak als je wilt. Echter met kerst in zicht, krijgt heel Nederland de zenuwen.
Waar eten we, wat eten we? Wanneer doen we boodschappen, hoeveel halen we in huis? Help! Wezoeken inspiratie!
Neanderthalers in de keuken hoeven gelukkig niet ver te zoeken. Dus….. zoals altijd eten wij simpel. Manlief zorgt voor kip uit de oven. Dat bespaart mij weer een brandoffer. Ik stoof de peertjes. Daar valt weinig aan te verpesten en ik kook een kruimige aardappel. Een toetje met slagroom van Campina en hoppa!
‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Dat is mijn boodschap voor de allesverziekende moedermaffia met hun ‘groot, groter, grootst’ en de Sylvie Meiss-en onder ons methun perfect gestileerde kerstplaatjes, overdadig versierde kerstbomen, doorzichtige negligés, Louboutin pumps en andere flutzaken. Kom op joh! Terug naar de basis.