Ei, ei

Laat ik open kaart spelen. Begin januari. De kerstboom staat nog in de kamer en de laatste kerstkransjes verpieteren in de koektrommel. Daar sta ik, in de winkel van een bekende voordeeldrogist. Een mand vol vrolijk gestreept zilver, rood en blauw, lacht mij toe. En ik? Ik ga voor gaas, net als half Nederland.
Paaseitjes zijn gevaarlijke projectielen. Calorieënbommen. Desalniettemin werken Nederlanders er gemiddeld zevenenveertig per jaar naar binnen. Als ze eenmaal op tafel staan te glimmen, lukt het best om ze een poosje te negeren. Maar, als eenmaal het eerste irritante papiertje is losgepeuterd en de engeltjes over de tong huppelen, gaat de beer los. Het is altijd een verrassing welke smaak aan welke verpakkingskleur gekoppeld is. Zit wit nu in zilver of in goud? Puur is rood of blauw misschien? Die groene, melk?
Manlief is er gek op. Op het moment dat de chocoladepot op tafel staat, begint het feest. Hoewel hij vol overtuiging beweert dat de pot hem niet roept, komt er toch een knetterende telepathische golf op gang. Van chocoladepot naar man en omgekeerd. Een bont spoor van flintertjes gekleurd aluminium bewijst mijn gelijk.
Het is heus niet zo makkelijk om paaseitjes te kopen in het paaseidoolhof van de supermarkt. Displays boordevol exotische smaken, verwerkt in smeuïge pralinévulling, veroorzaken serieuze keuzestress. Smaakexplosies van karamel-zeezout, kokos, cappuccino, stroopwafel, mango-passievrucht, kersen, crème brûlée, framboos of hazelnoot. En wat te denken van paaseitjes gevuld met pindakaaspraliné? Peen met uiensmaak ben ik nog niet tegengekomen, maar wat niet is kan nog komen. Her en der schijnen al meer dan vijftig smaken in omloop te zijn.
Tijdens het winkelen zag ik laatst een oude dame heen en weer drentelen voor het schap met paaseitjes. Haar leesbril ging op en af. Zakje voor zakje werd zorgvuldig bekeken. Ik wachtte geduldig op mijn beurt. Plots keken van boven haar mondkapje twee ogen mij wanhopig aan. ‘Ik wil gewoon normale melk, puur en witte eitjes zonder praliné. Weet u welke dat zijn?’ Helaas moest ik haar het antwoord schuldig blijven. Ook ik zag door het bos de smaken niet meer.
Tja, die eitjes brengen jaarlijks wat te weeg. Een ei is geen ei. Twee ei is een half ei en bij drie eitjes blijft het niet.
PS. Weet u dat u van overgebleven eitjes heerlijke brownie kan maken… https://chickslovefood.com/recept/left-over-paasei-brownie-sinner-sunday/
Bij ons is het zover niet gekomen.