Emo- filmpjes
Ik ken iemand met een merkwaardige, super ontspannende bezigheid. ‘Vieze’ YouTube filmpjes kijken.
Niet in pornografische zin maar compilatiefilmpjes over rijkelijk vloeiend pus en aanverwante zaken.
Vierhonderdzevenentwintigduizend mensen, inclusief deze dame, genoten inmiddels van een ontploffende puist/cyste van wel dertig jaar oud die als de Mount Ventoux op iemands rug groeide.
De inhoud van het gevaarte gaat elk voorstellingsvermogen te boven. Slechts de geursensatie ontbreekt. De Amerikaanse dr. Sandra Lee, een autoriteit op dit gebied, heeft een veelbekeken kanaal op YouTube.
Ze heeft er zelfs haar bijnaam aan te danken: Dr. Pimple Popper. Walgelijk, misselijkmakend, onsmakelijk?
Voor de meeste mensen wel, toch zijn er mensen die dit als ontspannend ervaren. Een wijntje, bakje chips binnen handbereik, gezellig op de bank, bij een knetterende open haard ‘vieze’ filmpjes kijken. Genietend in onderhuidse kraters turen. Heerlijk!
Om een indruk van deze hobby te krijgen, heb ik eens eenpoging gewaagd. ‘k Sprong direct in het diepe en googelde op ‘dertig jaar oude puist explosie’. Ik kwam niet verder dan het beginshot. Hóe- kan- een – mens- híervan – genieten? Dit doe je jezelf toch niet aan!
Afijn, zo heeft iedere gek zijn gebrek. Ik kijk bijvoorbeeld regelmatig naar filmpjes van zielige katten en honden. Die, vel over been, bang en onder het ongedierte, met oneindig veel geduld en liefde worden klaargestoomd voor adoptie.
Met enerzijds gevoelens van afschuw over de gruwelen die mensen, dieren aandoen en anderzijds bewondering voor de vrijwilligers die belangeloos wonderen verrichten. Mijn favoriet in het ‘zielige- dierengenre’ rijdt al jaren over dedigitale snelweg. Een prachtig filmpje uit 2016.
De negenenvijftigjarige Chimpansee ‘Mama’ is ziek en moevan het leven. Uitgeblust ligt ze op haar deken in het stro vanBurgers’ Zoo. Wachtend op het einde, weigert ze eten en drinken.
Haar oude vriend, primatoloog Jan van Hooff (1936)komt afscheid nemen. Op het moment dat Mama hem herkend, slaakt zij een vreugdekreet en verschijnt er een brede glimlach rond haar lippen. Een blik van pure vreugde en verrukking bij het zien van haar vriend uit een ver verleden.
Met trillende hand streelt ze zijn wang, tuit haar lippen tot een kus, trommelt zachtjes met haar kromme vingers op zijn hoofden schouders. Hun begroeting is hartverwarmend én hartverscheurend mooi. Een tranentrekkende achtbaan van emoties.
In tijden met buitentemperaturen van 38 graden en droge ogen van de airco, is dit filmpje natuurlijk ook nog eens uiterst functioneel. Oogvocht verzekerd.
Niet in pornografische zin maar compilatiefilmpjes over rijkelijk vloeiend pus en aanverwante zaken.
Vierhonderdzevenentwintigduizend mensen, inclusief deze dame, genoten inmiddels van een ontploffende puist/cyste van wel dertig jaar oud die als de Mount Ventoux op iemands rug groeide.
De inhoud van het gevaarte gaat elk voorstellingsvermogen te boven. Slechts de geursensatie ontbreekt. De Amerikaanse dr. Sandra Lee, een autoriteit op dit gebied, heeft een veelbekeken kanaal op YouTube.
Ze heeft er zelfs haar bijnaam aan te danken: Dr. Pimple Popper. Walgelijk, misselijkmakend, onsmakelijk?
Voor de meeste mensen wel, toch zijn er mensen die dit als ontspannend ervaren. Een wijntje, bakje chips binnen handbereik, gezellig op de bank, bij een knetterende open haard ‘vieze’ filmpjes kijken. Genietend in onderhuidse kraters turen. Heerlijk!
Om een indruk van deze hobby te krijgen, heb ik eens eenpoging gewaagd. ‘k Sprong direct in het diepe en googelde op ‘dertig jaar oude puist explosie’. Ik kwam niet verder dan het beginshot. Hóe- kan- een – mens- híervan – genieten? Dit doe je jezelf toch niet aan!
Afijn, zo heeft iedere gek zijn gebrek. Ik kijk bijvoorbeeld regelmatig naar filmpjes van zielige katten en honden. Die, vel over been, bang en onder het ongedierte, met oneindig veel geduld en liefde worden klaargestoomd voor adoptie.
Met enerzijds gevoelens van afschuw over de gruwelen die mensen, dieren aandoen en anderzijds bewondering voor de vrijwilligers die belangeloos wonderen verrichten. Mijn favoriet in het ‘zielige- dierengenre’ rijdt al jaren over dedigitale snelweg. Een prachtig filmpje uit 2016.
De negenenvijftigjarige Chimpansee ‘Mama’ is ziek en moevan het leven. Uitgeblust ligt ze op haar deken in het stro vanBurgers’ Zoo. Wachtend op het einde, weigert ze eten en drinken.
Haar oude vriend, primatoloog Jan van Hooff (1936)komt afscheid nemen. Op het moment dat Mama hem herkend, slaakt zij een vreugdekreet en verschijnt er een brede glimlach rond haar lippen. Een blik van pure vreugde en verrukking bij het zien van haar vriend uit een ver verleden.
Met trillende hand streelt ze zijn wang, tuit haar lippen tot een kus, trommelt zachtjes met haar kromme vingers op zijn hoofden schouders. Hun begroeting is hartverwarmend én hartverscheurend mooi. Een tranentrekkende achtbaan van emoties.
In tijden met buitentemperaturen van 38 graden en droge ogen van de airco, is dit filmpje natuurlijk ook nog eens uiterst functioneel. Oogvocht verzekerd.