Endorfine
Ik heb aan mijn endorfine gewerkt. Mijn hypofyse deed zijn stinkende best en produceerde gelukshormoon na gelukshormoon. En dat allemaal dankzij een collageenlamp. Aladins wonderlamp is er niets bij. Klinkt goed hé?
Laten we bij het begin beginnen. Ik ben best ijdel, dat geef ik ruiterlijk toe. Echter een schoonheidssalon krijg je mij niet in. Van gefrunnik en gefriemel krijg ik letterlijk de kriebels.
Laatst ging ik toch voor de bijl. Nu de zwaartekracht de wangen steeds zwaarder belast en mij de kreukels in de kop schieten, kon het wellicht geen kwaad.
Dochterlief is van een andere generatie en zweert bij collageenmatjes en aanverwante artikelen. ‘Ga een keertje mee’, was haar advies.
Ik wilde haar niet ontmoedigen in haar pogingen het verouderingsproces een halt toe te roepen, dus stemde ik zwijgzaam toe.
Eerst werd ik onderworpen aan een korte intake. Heeft u wensen? Nee, die heb ik niet. Een ouwe kop blijft een ouwe kop en hoofdtransplantaties zijn verre toekomstmuziek.
‘Nee, écht geen wensen?’, enigszins verbaasd keek de perfect opgemaakte schoonheidsspecialiste mij aan. ‘Ach, kijk maar wat u met mij doet. Ik geef me over’.
De behaaglijk verwarmde stoel, het rustgevende muziekje en de zachte warme deken scoorden punten. Ik ging er eens heerlijk voor liggen.
Er viel nogal wat te sleutelen aan dat hoofd van mij. Bindweefselmassage, hyaluron behandeling, pijnlijke ‘wegwerk-zaamheden’ van twee minuscule gerstekorrels, weggeharst donshaar, een vocht inbrengend oliebad en als klap op de vuurpijl een halfuurtje onder een collageenlamp.
‘Deze lamp is een kei in het in beweging zetten van huidverjongingscellen, mevrouw’. Ik wilde nog zeggen dat ikliever niet beweegt en dat dit ook geldt voor mijn lichaamscellen.
Echter voor ik het wist, lag ik in de spotlights. Oh! Ja, voegde zij eraan toe: ‘Deze lamp dringt zelfs door tot uw hypofyse en maakt als extraatje gelukshormoon aan!’ Lucky me! Afijn, ik lag mijn tijd wel uit onder die warme deken…
Flink wat euro’s en twee gerstekorrels armer, ging ik de deur uit. Oef, de schoonheidsdame had een vooruitziende blik: dat gelukshormoon had ik écht broodnodig. Toch blij dat mijn hypofyse zich tijdelijk even uitsloofde.
Dus, kom je binnenkort iemand tegen waarvan je denkt: ‘Hé, die komt mij bekend voor, maar wie ís dat toch?’ Nou gewoon, dat ben ik. High van de gelukshormonen, vers van de pers en zo goed als nieuw.
Laten we bij het begin beginnen. Ik ben best ijdel, dat geef ik ruiterlijk toe. Echter een schoonheidssalon krijg je mij niet in. Van gefrunnik en gefriemel krijg ik letterlijk de kriebels.
Laatst ging ik toch voor de bijl. Nu de zwaartekracht de wangen steeds zwaarder belast en mij de kreukels in de kop schieten, kon het wellicht geen kwaad.
Dochterlief is van een andere generatie en zweert bij collageenmatjes en aanverwante artikelen. ‘Ga een keertje mee’, was haar advies.
Ik wilde haar niet ontmoedigen in haar pogingen het verouderingsproces een halt toe te roepen, dus stemde ik zwijgzaam toe.
Eerst werd ik onderworpen aan een korte intake. Heeft u wensen? Nee, die heb ik niet. Een ouwe kop blijft een ouwe kop en hoofdtransplantaties zijn verre toekomstmuziek.
‘Nee, écht geen wensen?’, enigszins verbaasd keek de perfect opgemaakte schoonheidsspecialiste mij aan. ‘Ach, kijk maar wat u met mij doet. Ik geef me over’.
De behaaglijk verwarmde stoel, het rustgevende muziekje en de zachte warme deken scoorden punten. Ik ging er eens heerlijk voor liggen.
Er viel nogal wat te sleutelen aan dat hoofd van mij. Bindweefselmassage, hyaluron behandeling, pijnlijke ‘wegwerk-zaamheden’ van twee minuscule gerstekorrels, weggeharst donshaar, een vocht inbrengend oliebad en als klap op de vuurpijl een halfuurtje onder een collageenlamp.
‘Deze lamp is een kei in het in beweging zetten van huidverjongingscellen, mevrouw’. Ik wilde nog zeggen dat ikliever niet beweegt en dat dit ook geldt voor mijn lichaamscellen.
Echter voor ik het wist, lag ik in de spotlights. Oh! Ja, voegde zij eraan toe: ‘Deze lamp dringt zelfs door tot uw hypofyse en maakt als extraatje gelukshormoon aan!’ Lucky me! Afijn, ik lag mijn tijd wel uit onder die warme deken…
Flink wat euro’s en twee gerstekorrels armer, ging ik de deur uit. Oef, de schoonheidsdame had een vooruitziende blik: dat gelukshormoon had ik écht broodnodig. Toch blij dat mijn hypofyse zich tijdelijk even uitsloofde.
Dus, kom je binnenkort iemand tegen waarvan je denkt: ‘Hé, die komt mij bekend voor, maar wie ís dat toch?’ Nou gewoon, dat ben ik. High van de gelukshormonen, vers van de pers en zo goed als nieuw.