Feesjû!
Ik kwam haar tegen op het toilet. Het lijdend voorwerp van een vrijgezellenfeest. Uitgedost met bruidssluier en een boeketje kunstbloemen. Een roze sjerp met de tekst ‘bride to be’ om haar borst gedrapeerd.
Ze oogde niet bepaald opgewekt, eerder geïrriteerd. Haar vriendinnen zwermden als bijen om haar heen, kirrend en giechelend als pubermeisjes. Echter ze hadden de frisse puberlook al lang achter zich gelaten. Dikke lagen foundation maskeerden hun beginnende droogterimpeltjes.
De flesjes witte en rode wijn gingen van hand tot hand. De stemmig steeg naarmate de vertrektijd van het vliegtuig naderde. Die drie kwartier vertraging, ze maalden er niet om. Gezelligheid kent geen tijd. De ‘bride to be’ keek af en toe gegeneerd rond. Je zal maar zo uitgedost over een vliegveld lopen!
Tijd om te boarden. De rij was lang en het schoot niet op. De dames hadden geen haast. Als een van de laatsten sloten ze aan.
De wegen van Wizz Air zijn ondoorgrondelijk. De bagageregels onduidelijk, dat bleek al snel. We werden gesommeerd ons naar balie 6 te begeven. We waren in het bezit van een trolley en die geldt alleen als handbagage als men de prioritystatus heeft. En die hadden we niet… Dat werd bijbetalen.
Terwijl wij braaf het verschuldigde bedrag pinden, werd balie 6 bestormt door een verontwaardigde ‘bride to be’ en haar hofhouding. Moesten ze zomaar tien keer vijfentwintig euro bijbetalen alsof de reis al niet genoeg koste. ‘Mevrouw, heeft u ooit zoiets meegemaakt?’ Nee, deze mevrouw heeft dit ook nog nooit meegemaakt maar een keer moet de eerste zijn.
De balie van gate 4 dreigde te gaan sluiten. We trokken een sprintje. Met een zucht van verlichting overhandigden we het verlossende reçu. Daar kwamen de dames woedend aangescheurd, wat bleek? Ze waren net te laat om nog te betalen. Niet betalen, geen bagage. Het vrijgezellenfeest ging niet letterlijk maar figuurlijk de lucht in. Doei, Budapest!
Best sneu, vonden wij. Als laatsten beklommen we de vliegtuigtrap. Boarding completed.
Waarom ging die deur niet dicht. Zouden ze…? Ja hoor, daar kwam de complete hofhouding. De ‘bride to be’ voorop. Haar sluier scheef op het hoofd, Om haar nek hing een felroze beha, om haar polsen wat kanten strings, over haar arm een sexy niemendalletje. De rest van haar kleding in een blouse geknoopt. De hofdames waren soortgelijk uitgedost. Compromis gesloten, vrijgezellenfeest veiliggesteld.
En zo werd het toch nog gezellig op rij 34 en 35.
Ze oogde niet bepaald opgewekt, eerder geïrriteerd. Haar vriendinnen zwermden als bijen om haar heen, kirrend en giechelend als pubermeisjes. Echter ze hadden de frisse puberlook al lang achter zich gelaten. Dikke lagen foundation maskeerden hun beginnende droogterimpeltjes.
De flesjes witte en rode wijn gingen van hand tot hand. De stemmig steeg naarmate de vertrektijd van het vliegtuig naderde. Die drie kwartier vertraging, ze maalden er niet om. Gezelligheid kent geen tijd. De ‘bride to be’ keek af en toe gegeneerd rond. Je zal maar zo uitgedost over een vliegveld lopen!
Tijd om te boarden. De rij was lang en het schoot niet op. De dames hadden geen haast. Als een van de laatsten sloten ze aan.
De wegen van Wizz Air zijn ondoorgrondelijk. De bagageregels onduidelijk, dat bleek al snel. We werden gesommeerd ons naar balie 6 te begeven. We waren in het bezit van een trolley en die geldt alleen als handbagage als men de prioritystatus heeft. En die hadden we niet… Dat werd bijbetalen.
Terwijl wij braaf het verschuldigde bedrag pinden, werd balie 6 bestormt door een verontwaardigde ‘bride to be’ en haar hofhouding. Moesten ze zomaar tien keer vijfentwintig euro bijbetalen alsof de reis al niet genoeg koste. ‘Mevrouw, heeft u ooit zoiets meegemaakt?’ Nee, deze mevrouw heeft dit ook nog nooit meegemaakt maar een keer moet de eerste zijn.
De balie van gate 4 dreigde te gaan sluiten. We trokken een sprintje. Met een zucht van verlichting overhandigden we het verlossende reçu. Daar kwamen de dames woedend aangescheurd, wat bleek? Ze waren net te laat om nog te betalen. Niet betalen, geen bagage. Het vrijgezellenfeest ging niet letterlijk maar figuurlijk de lucht in. Doei, Budapest!
Best sneu, vonden wij. Als laatsten beklommen we de vliegtuigtrap. Boarding completed.
Waarom ging die deur niet dicht. Zouden ze…? Ja hoor, daar kwam de complete hofhouding. De ‘bride to be’ voorop. Haar sluier scheef op het hoofd, Om haar nek hing een felroze beha, om haar polsen wat kanten strings, over haar arm een sexy niemendalletje. De rest van haar kleding in een blouse geknoopt. De hofdames waren soortgelijk uitgedost. Compromis gesloten, vrijgezellenfeest veiliggesteld.
En zo werd het toch nog gezellig op rij 34 en 35.