Gesnapt

Je woont met je pa en ma in een holletje tussen enorme cactussen aan de rand van een kalkterras op Boca Catalina. Je vader is een grote, stoere, prachtige hagedis. Zelfs zijn naam is mooi: Cnemidophorus arubensis. Hij, in de bloei van zijn leven, draagt een grijsblauw pak met neonblauwe mouwen en capuchon.

De kleur van zijn pak wordt sterk bepaald door hormonen, hoe blauwer hoe virieler en hoe meer geliefd bij de vrouwen. Hij trekt ze aan als een magneet. En dat weet hij… echt trouw is hij niet, hij doet het met jan en alleman. Deze macho duldt geen andere mannen in zijn territorium. Vrouwen zijn welkom, de rest moet wegwezen, niet goedschiks dan wel kwaadschiks.

Je moeder is een onopvallend type. Zij moet het doen met een eenvoudig bruin jurkje waar haar blauwe stipjes wat gewoontjes bij afsteken. Eieren leggen, dat is haar taak. Zoveel mogelijk eieren.

En jij? Je bent jong en ondernemend. Voor niks en niemand bang, verkenningstochten op het strand dáár hou je van. Een goed kijker ziet je snelle sleepsporen in het zand. Achtergelaten door je lange staart. En als zij snel kijken zien je jou nog net verdwijnen tussen de gele bloeiwijze van de aloë vera plant.  

Boca Catalina is een prachtige plek. Azuurblauw water, hagelwit zand, groen geschilderde openbare parasols, pelikanen vliegen af en aan en de geoorde treurduiven scharrelen stilletjes over het strand. Jij flitst razendsnel over het kalkterras en tussen de enorme verkalkte schelpen door.

Toeristen hebben slechts oog voor de strategische plekjes op het strand. Zij willen zoveel mogelijk zon vangen. Het is maar goed dat je zo snel bent, want voor je het weet zetten ze hun grote slippers op je kleine lijfje. Zo verloor je moeder een stuk van haar staart, gelukkig groeit die wel weer aan, ook al duurt het even. Zij maakt dat ze weg komt. Die bruingebakken figuren hebben niet eens oog voor jouw trotse pa die ligt te soezen op een kei.

Opeens zie je een mooi zonnig plekje. Alsof het voor jou gemaakt is. Er zit wel iemand naast. Ze leest of ziet ze vanuit haar ooghoeken jou toch aankomen… voorzichtig sluip je naderbij en neemt de gok. Je springt op een reusachtige sandaal, zo’n oerlelijk ding, maar o zo geschikt om even te zonnen.

Terwijl jij en passant een mier verschalkt en behoedzaam de sandaal verkent, maakt zij snel een foto. Oeps, gesnapt.