Het hart verliezen
Achter het silhouet van een uitgedroogde berenklauw komt de zon op. Haar felgele licht aan de blauwe hemel zet de omgeving in de spotlights. Vogels ontwaken. Mistflarden boven het Hollands Diep. Meerkoeten en witte zwanen bewegen traag door hun eigen koninkrijk. Lepelaars vliegen de zon tegemoet. De stoere roodbruine Schotse Hooglanders staan dromerig in het water. Een perfect begin van de dag in de Albert, Pieters en Leenderts Polder, tot aan de Elisabeths vloed van 1421 een moerasgebied behorend tot de Heerlijkheid Strijen. Nu een prachtig natuurgebied bij Strijensas.
We wandelen door de Korendijkse Slikken, de Geertruida Agathapolder, Plan Argusvlinder, Groot Koninkrijk, het Laarzen pad dwars door het grienden bij Kuipersveer en het Mollenbos. Luisteren naar de stilte in het Klein Koninkrijk. Genieten van dansende vlinders op dieppaarse bloemen. De wind door de wilgen. Sluiten de dag af met het zicht op grote troepen, luidkeels gakkende ganzen tegen de ondergaande zon die het landschap verwarmt. De Hoeksche waard is een wondere wereld die iedereen kan en mag zien. Een wereld die liefde uitstraalt en vreugde aanwakkert.
Onze Corona- thuisblijf-vakantie werd één grote (hernieuwde) ontdekkingstocht over het eiland.
Je kunt je hart verliezen in Heidelberg, op Katendrecht, in Amsterdam of Scheveningen. Overal waar de liefde maar op je pad komt. Het mijne ligt verankerd in de vette klei van mijn geboortegrond.
Over harten gesproken. In het Belgische Verviers is een zinken doosje met daarin het hart van Pierre David gevonden. Volgens de legende zou het hart van de eerste burgemeester van de stad, verborgen liggen onderin de naar hem vernoemde Fontaine David in het centrum van de stad. In 1839, na het overlijden van hun geliefde burgemeester besloten de autoriteiten om zijn hart te bewaren. Eerst in het gemeentehuis later op een inmiddels vergeten plek. Wellicht in de fontein. En inderdaad, tijdens restauratiewerkzaamheden kwam het doosje letterlijk boven water.
Ik ben dol op de Hoeksche Waard maar het voert me te ver om mijn hart achter te laten, in een speciaal daarvoor opgerichte fontein op het Maximaplein in Puttershoek. Een plekje in het Mollenbos of bij het gele hek in Plan Argusvlinder met, de prachtige tekst; ’Ik verlaat licht, geur en geluid van mijn huis en betreed gang en kamers van de seizoenen’, is vele malen aantrekkelijker.
Alhoewel… Laat mij, met het hart ín mijn lijf, nog maar even genieten van dit geluk, ons zomaar in de schoot geworpen.
We wandelen door de Korendijkse Slikken, de Geertruida Agathapolder, Plan Argusvlinder, Groot Koninkrijk, het Laarzen pad dwars door het grienden bij Kuipersveer en het Mollenbos. Luisteren naar de stilte in het Klein Koninkrijk. Genieten van dansende vlinders op dieppaarse bloemen. De wind door de wilgen. Sluiten de dag af met het zicht op grote troepen, luidkeels gakkende ganzen tegen de ondergaande zon die het landschap verwarmt. De Hoeksche waard is een wondere wereld die iedereen kan en mag zien. Een wereld die liefde uitstraalt en vreugde aanwakkert.
Onze Corona- thuisblijf-vakantie werd één grote (hernieuwde) ontdekkingstocht over het eiland.
Je kunt je hart verliezen in Heidelberg, op Katendrecht, in Amsterdam of Scheveningen. Overal waar de liefde maar op je pad komt. Het mijne ligt verankerd in de vette klei van mijn geboortegrond.
Over harten gesproken. In het Belgische Verviers is een zinken doosje met daarin het hart van Pierre David gevonden. Volgens de legende zou het hart van de eerste burgemeester van de stad, verborgen liggen onderin de naar hem vernoemde Fontaine David in het centrum van de stad. In 1839, na het overlijden van hun geliefde burgemeester besloten de autoriteiten om zijn hart te bewaren. Eerst in het gemeentehuis later op een inmiddels vergeten plek. Wellicht in de fontein. En inderdaad, tijdens restauratiewerkzaamheden kwam het doosje letterlijk boven water.
Ik ben dol op de Hoeksche Waard maar het voert me te ver om mijn hart achter te laten, in een speciaal daarvoor opgerichte fontein op het Maximaplein in Puttershoek. Een plekje in het Mollenbos of bij het gele hek in Plan Argusvlinder met, de prachtige tekst; ’Ik verlaat licht, geur en geluid van mijn huis en betreed gang en kamers van de seizoenen’, is vele malen aantrekkelijker.
Alhoewel… Laat mij, met het hart ín mijn lijf, nog maar even genieten van dit geluk, ons zomaar in de schoot geworpen.