Honden
Aruba, eiland vol verrassingen. Prachtige witte stranden, al dan niet met de oude verlaten gebouwen van de petrochemische industrie op de achtergrond. De woeste bulderende zee op de oostelijke punt. Brutale lachmeeuwen, stoere pelikanen. Ontelbare bermmonumentjes, wilde ezels op het strand en een ruige kustlijn vol torenhoge cactussen.
Wat het laatste betreft is het opletten geblazen, want een val en je wordt gespiesd. Vervolgens ben je de rest van je leven bezig met het verwijderen van honderden vlijmscherpe stekels.
Aruba met haar parkietenbos. Dat parkietenbos wat geen bos vol parkieten is, maar het terrein van de omstreden afvalverwerker van het eiland. Rechtszaak na rechtszaak met als inzet de zwaar vervuilde grond in de nabije omgeving: wellicht de veroorzaker van mysterieuze gezondheidsklachten.
Eiland van zinderende hitte, oostelijke passaatwinden, kite surfers, pastelkleurige huizen, witte kerkjes en immer vriendelijke mensen. Eiland van het Lourdes van de Cariben. Een Mariagrot, bedevaartplaats voor de katholieke gemeenschap. Dat Maria nogal plastic fantastic aandoet, mag de pret niet drukken. Elk jaar met Pasen een heuse processie met openluchtdienst op de stenen banken onder het toeziend oog van Onze Lieve Vrouwe.
Vandaag reden we door het stoffige oranjekleurige landschap en net voorbij Baby Beach doemden er opeens kruizen op langs de weg. Het begin van een reusachtig terrein in de duinen met honderden graven. Het hondenkerkhof van Santani di Cacho.
Tegen het decor van de wilde zee met haar witte koppen, zagen wij een wildgroei aan kruizen zover het oog strekt. Van aandoenlijke stukken huisvlijt: getimmerde kruizen van drijfhout, tot aan kleurrijke mozaïeken grafmonumentjes voor overleden honden. Soms met een door de zon verbleekte foto, een bescheiden plastic hekje, een halfverteerde halsband, drinkbak of een bos felgekleurde kunstbloemen.
Met de naam van de hond erop, geboorte-en sterfjaar of simpelweg: ‘we houden van je…’. Oude honden, jonge honden, puppy’s soms nog. Op een bepaalde plek met uniforme witte kruizen lagen meerdere honden van een familie begraven.
XXX-Kitty, Cato, Bandite, Angel, Dalilah, Bella Donata, Koko Blue, Danger. Een zee van namen en lieve woorden. Vaak ontroerend in hun eenvoud.
We zagen hier al diverse mooie begraafplaatsen, maar de mooiste is toch echt voorbehouden aan de trouwe viervoeters van Aruba. Zij leven voort op deze ruige plek, bedekt met een deken van sedum onder begeleiding van het onafgebroken lied van de zee. Als dat geen liefde is.
Wat het laatste betreft is het opletten geblazen, want een val en je wordt gespiesd. Vervolgens ben je de rest van je leven bezig met het verwijderen van honderden vlijmscherpe stekels.
Aruba met haar parkietenbos. Dat parkietenbos wat geen bos vol parkieten is, maar het terrein van de omstreden afvalverwerker van het eiland. Rechtszaak na rechtszaak met als inzet de zwaar vervuilde grond in de nabije omgeving: wellicht de veroorzaker van mysterieuze gezondheidsklachten.
Eiland van zinderende hitte, oostelijke passaatwinden, kite surfers, pastelkleurige huizen, witte kerkjes en immer vriendelijke mensen. Eiland van het Lourdes van de Cariben. Een Mariagrot, bedevaartplaats voor de katholieke gemeenschap. Dat Maria nogal plastic fantastic aandoet, mag de pret niet drukken. Elk jaar met Pasen een heuse processie met openluchtdienst op de stenen banken onder het toeziend oog van Onze Lieve Vrouwe.
Vandaag reden we door het stoffige oranjekleurige landschap en net voorbij Baby Beach doemden er opeens kruizen op langs de weg. Het begin van een reusachtig terrein in de duinen met honderden graven. Het hondenkerkhof van Santani di Cacho.
Tegen het decor van de wilde zee met haar witte koppen, zagen wij een wildgroei aan kruizen zover het oog strekt. Van aandoenlijke stukken huisvlijt: getimmerde kruizen van drijfhout, tot aan kleurrijke mozaïeken grafmonumentjes voor overleden honden. Soms met een door de zon verbleekte foto, een bescheiden plastic hekje, een halfverteerde halsband, drinkbak of een bos felgekleurde kunstbloemen.
Met de naam van de hond erop, geboorte-en sterfjaar of simpelweg: ‘we houden van je…’. Oude honden, jonge honden, puppy’s soms nog. Op een bepaalde plek met uniforme witte kruizen lagen meerdere honden van een familie begraven.
XXX-Kitty, Cato, Bandite, Angel, Dalilah, Bella Donata, Koko Blue, Danger. Een zee van namen en lieve woorden. Vaak ontroerend in hun eenvoud.
We zagen hier al diverse mooie begraafplaatsen, maar de mooiste is toch echt voorbehouden aan de trouwe viervoeters van Aruba. Zij leven voort op deze ruige plek, bedekt met een deken van sedum onder begeleiding van het onafgebroken lied van de zee. Als dat geen liefde is.