Inspiratie

Hij stopt bij het bankje naast de vuilnisbak. Moeizaam stapt hij af en recht zijn stramme rug. De teckel piept enthousiast, hij wil eruit. Zijn geruite dekentje is inmiddels op een prop geschoten. Als de man hem optilt kan hij het beest amper in bedwang houden. De maaiende pootjes willen gras voelen, nu!
Na de nodige rek- en strekoefeningen waggelt het oude beestje langzaam naar de waterkant. Met een zucht neemt zijn baas plaats op het bankje. Tijd voor een boterham uit de groezelige boodschappentas. Starend over het water neemt hij een grote hap.
Opeens denk ik aan een krantenbericht aan het begin van de zomervakantie. Een vierentachtig jarige oud-touringcarchauffeur uit Brabant haalde de pers. Hij ging een tour door Nederland maken op zijn scootmobiel. Zijn eigen ‘tour de scoot’. Ook al reed hij maar 10 kilometer per uur, dat was hard zat.
Met een assortiment fietskaarten bij de hand, een uitgestippelde route en de nodige voorzorgsmaatregelen kon er niets fout gaan. Met de trein naar de kop van Noord-Holland om vervolgens af te zakken naar huis. Weer of geen weer, hij had er zin in. Hij zag zijn hulpmiddel niet als een beperking maar als een kans. Een kans om te genieten van zijn omgeving, een kans om zijn wereld te vergroten. Hoe zou het hem zijn vergaan onderweg van Den Helder naar het Brabantse?
Omdenken is een kunst. Deze twee mannen kunnen er wat van. Ze leven in het hier en nu. Hun beperking houdt hen niet tegen om er iets van te maken. Achter de geraniums kruipen kan altijd nog. Voor mij passen ze in het rijtje van inspirerende mensen. Nelson Mandela, Barack Obama, Martin Luther King. En met stip op één: NN uit Puttershoek en Simon Bomers uit Etten-Leur.
Zij voelen de vrijheid en de kracht om dit gewoon te doen. Iets wordt pas onmogelijk als je zelf alle mogelijkheden uitsluit. Zij zien ‘onmogelijk’ niet als een feit maar als een mening. Geweldig!