Kerstgedachte

Geeft kopjes, duwt zijn natte neus in mijn nek en likt voorzichtig mijn oorlel. Worstelt zich onder het dekbed, schurkt zich tegen mij aan om even later weer op te duiken.
Kortom hij gooit alle charmes in de strijd voor een aai over zijn kop. Plotseling, vanuit het niets, komt zijn welbekende ultieme liefdesverklaring. Ik reageer net te laat en hij zet teder zijn tanden in mijn neus. Ondertand in een neusgat, boventand stevig in de punt. Au!
Mijn brein maakt vreemde buitelingen. Via James kom ik opeens uit bij kerst. Kerst, voor velen de fijnste tijd van het jaar. Tijd om oude herinneringen op te halen en nieuwe te maken. Feest van liefde, licht en hoop. Feest, liefde, licht, hoop…?
De voortwoekerende oorlog in Oekraïne. Stervende uitgehongerde kinderen in Jemen. Een wereldwijd uitwaaierende vluchtelingenstroom. Mensenrechten die met voeten worden getreden. Internationale complottheorieën. Commerciële belangen die tijdens het WK prevaleerden boven de menselijke maat.
Structurele discriminatie en intimidatie dicht bij huis. Kunstmatig in stand gehouden hoge energieprijzen die mensen letterlijk en figuurlijk in de kou zetten. Voor velen is er geen plaats in de herberg. Waar hebben we dat ooit meer gehoord?
Geen grotere tegenstelling kan men zich voorstellen. En toch vieren we ieder jaar kerst. De oven maakt overuren voor garende kalkoenen, de meest verfijnde gerechten komen op tafel, honderden lichtjes in uitbundig versierde kerstbomenmet daaronder fraai ingepakte cadeaus. Jingle Bells en feel- good reclames. Schreeuwende loterijberichten.
Eerlijk gezegd, heb ik daar soms moeite mee. Hoewel wij het met kerst echt niet bij water en brood houden. Kerst is voor mij elk jaar een reminder; een betekenisvolle por in mijn zij en duw in de rug.
Wellicht voelt u die ook. Natuurlijk mogen wij met kerst genieten van wat we hebben, echter die por en duw maken ons bewust van het kleine en kwetsbare in het leven, van ons mens zijn en zorg voor elkaar. Van onze plicht om kleine en grote pijn op te zoeken en te delen.
Weet u nog: dat piepkleine mosterdzaadje en de daaruit voortkomende kolossale plant... Laten we voor de zoveelste keer klein beginnen. Die hand op een schouder, die welgemeende knuffel, die betekenisvolle glimlach of knipoog, dat complimentje, die groet, het wegvegen van de eenzame traan op de wang van een kind en dat kleine kerstkaartje maken het verschil.
Ieder levend wezen is immers op zoek naar warmte, geborgenheid en een beetje liefde. Daarvoor hoeven we elkaar echt niet in de neus te bijten.
‘Hij die in de spiegel kijkt, ziet zijn gezicht. Hij die in zijn ziel kijkt, ziet zijn hart’ (oud Turks gezegde). Zullen we het laten spreken?
Ik wens u allen een liefdevol, zalig en gezegend kerstfeest!