Keukenperikelen

Je maakt wat mee in dit huishouden. Ik ben een eenvoudige Cotton de Tuleàr, bekijk alles van een afstandje maar denk er het mijne van.

Stamppotdag. Ik lig in de gang, kleine baas staat in de keuken. Ik lig hier natuurlijk niet voor niks. Voorbedachte rade noemen ze dat. Als straks de rookworst door de keuken vliegt kan ik er direct opduiken. Dat moment gaat zeker komen. Daar durf ik mijn halsband om te verwedden.

Kleine Baas is gek op koken. Pardon, verkeerde woordkeuze.Kleine baas wordt gék van koken. Met name op speciale dagen. Zoekt ieder jaar verwoed naar escapes. Om er even een paar te noemen… Kerstavond is meestal een makkie. Ze hoeft alleen de tafel te dekken, gourmetstel stallen en voilà. De slager doet altijd zijn uiterste best. Goeie vent!

Eerste kerstdag is eveneens appeltje eitje. De traditionele stoofperen. Makkie. Je flikkert ze in de pan en laat ze gewoon in hun sap gaarkoken.

Afijn, zoals gezegd is het vandaag stamppot dag, met de nadruk op stamp. Já, ze gaat goed voorbereid van start. Recept en leesbril bij de hand. Gereedschap op orde. Ingrediënten afgewogen. Oven voorverwarmd. Ze heeft zelfs haar schort aangetrokken. Alhoewel, die tekst op haar buik ‘Mijn prakkies zijn niet te nassen’…?

Daar gaat ze! Aardappels schillen kan ze goed. Au, scherp mesje. Bloed! Nog een keer ‘au’, opspattend spekvet. Gehakt klaarmaken voor haar favoriete gehaktbal. Al vijf exemplaren… Telefoon! Stamper de stamp! Welke i*&@#$t belt er op dit onzalige tijdstip!

Oeps, ze klapt door haar enkel. Met een leesbril op je neus naar de kelder. Dom, iets met dieptezien ofzo. Foei, dat was een lelijke krachtterm.

Draai die ballen om, straks heb je een brandoffer. De B-A-L-L-E-N! Gelukkig, net op tijd.

Vingers gebrand aan de aardappelpan. Sufferd, je ziet het gat in die ovenwant toch, dat zit er al even.  Schroeilucht gesignaleerd… iets te dicht met haar mouw boven de gaspit. Stampen helpt niet. Veeg je handen af aan je schort, niet aan je kont! Daar gaat je witte broek.

Eindelijk, de rookworst. Kleine stukjes zegt het recept. Rustig snijden, neem de tijd. Kassa! Duiken! Beet! Krijg ik me daar een grote mond. Ik loop haar voor de voeten. Ondankbaar nest. Ik ben slechts een Arbo-technisch verantwoorde hond die zijn baas beschermt tegen uitglijders in de keuken.

Stamp maar rustig verder, ik ben er klaar mee. Zoek het uit, Cruella de Ville!