Kiezen

Wekalarm. Zeven uur. Uitslapen of niet? Blijven liggen, kan dat wel? De eend moet nodig eten maar ik lig zo lekker.
Toch maar opstaan. Nu of vanavond douchen? Welk badlaken gebruik ik, de donkere zachte of de ruwe lichte? Wat trek ik aan? Even naar buiten kijken. Een jurkje moet lukken. Het limoen gele of toch de blauwe? Gewoon of corrigerend ondergoed? Slippers of sneakers?
Opmaakritueel. Grijsblauwe of dieppaarse eyeliner? Lipgloss of lipstick? Wel of geen gel in mijn haar? Welk armbandje kleurt het best bij de jurk? Wasmand mee naar beneden nemen? Was ik vandaag of morgen? Een half uur verder, nog niet eens beneden en al 13 keuzes gemaakt.
Eerst de hond uitlaten? Jas of vestje? Loop ik richting rivier of ga ik linksaf en post ik gelijk die verjaardagskaart? Eet ik beschuit of een yoghurt-smoothie? Melk of thee? Alvast koffie voor manlief? Medicijnen innemen of rek ik het tot vanmiddag? Afwasmachine reeds vol genoeg om te laten draaien?
Zal ik de eenden smurrie alvast klaarmaken? Opfokvoer bijna op. Koop ik straks een andere versie of is hij daar nog niet aan toe? Zou hij wat dikkere pap aankunnen? Zal ik de klep van de kooi even open laten staan?
Lees ik de krant of kijk ik op de website? Eerst binnenlands- of het buitenlands nieuws? Mijn agenda bijwerken of doe ik dat morgen? Ga ik nog naar de stad? Toch maar eerst naar AH?
Dertig ‘bewuste’ keuzes binnen het uur! Mijn keuze om keuzes te tellen daargelaten. Er zijn vast uren waarin wij onbewust nóg meer keuzes maken. Bijvoorbeeld hoe we de hoogte bepalen van onze stappen bij het traplopen. De geur van schoonmaakmiddel die ons harder laat poetsen. Een nachtje ergens over slapen voor helderheid. Handen wegtrekken als we ons branden want strikt bekeken is zelfs een reflex een keuze.
Zo, keuzes tellen is vermoeiend! Ik kap ermee voor de keuzestress toeslaat. Mijn gulden regel, vierhonderd woorden per column is bereikt. Dat is in ieder geval een zeer bewuste keuze! De rest zal me worst wezen.