Kind van de rekening
Ze is vierendertig jaar. Heeft een topcarrière als partner van een groot advocatenkantoor. Deed haar uiterste best om ‘one of the guys’ te worden. Elke avond stappen en stevig doordrinken. ’s Ochtends vroeg weer scorend op de werkvloer. Voor de liefde geen plaats.
En dan opeens… rammelende eierstokken. Een zwangerschap? Dat ziet ze écht niet zitten. Laat staan nadenken over een bevalling. Nee, dat kost alleen haar perfecte figuur, tijd en energie.
Niet getreurd: in India barst het van de draagmoeders die ernaar snakken om bevrucht te worden. Zaad bestellen in Denemarken, in Spanje eicellen oogsten. Alles netjes verpakken en met DHL naar India sturen. Een vrouwtje dient zich aan als broedmachine en klaar is het kind. Het kost wat, maar dan heb je ook wat!
De eerste levensmaanden van haar dochter slaat ze gewoon over: ‘Ik heb geen tijd voor dat gehuil’. Na drie maanden laat zij het arme wicht door een familielid ophalen. ‘India is zo’n goor land’, daar waagt zij zich niet aan.
Het meisje gaat van 7.00 uur tot 19.00 uur naar een kinderdagverblijf. Er komt een nanny, want mevrouw vindt het toch wel zwaar, haar dochtertje wordt immers zeker één keer per week ’s nachts wakker. Teveel gedoe.
Een service in Hongarije blijkt de ultíeme oplossing. Een soort kostschool waar ze super veel leuke dingen doen met de kinderen. Dochterlief kan er direct terecht, hoewel ze niet eens een jaar is.
Soms, heel soms, gaat ze er een weekendje naar toe. Verblijft in een luxe sterren hotel, gaat heerlijk uit eten in Budapest en bezoekt haar dochter een paar uurtjes. Tijdens de zomervakantie huurt ze een huisje aan het strand en flaneert met haar kind in Victor & Rolf outfit langs de boulevard. Op zulke momenten geniet zij intens van het moederschap.
Tot zover het verhaal dat ik ergens op de digitale snelweg tegenkwam.
Ik hoop dat dit een hoax is, echter ik verbaas me nergens meer over. Een kind voor de heb. Arm kind! Als ik het goed uitreken, is dochter inmiddels een jaar of zeven. Hoe zal zij eraan toe zijn? Onhandelbaar, kwaad, intens verdrietig, niet in staat zich te hechten, extreme verlatingsangst of dolblij dat ze deze onbekende slechts spaarzaam ziet?
Tja, Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers. Intelligentie impliceert nog geen wijsheid, die stelling is in dit geval voor de zoveelste keer bewezen.
En dan opeens… rammelende eierstokken. Een zwangerschap? Dat ziet ze écht niet zitten. Laat staan nadenken over een bevalling. Nee, dat kost alleen haar perfecte figuur, tijd en energie.
Niet getreurd: in India barst het van de draagmoeders die ernaar snakken om bevrucht te worden. Zaad bestellen in Denemarken, in Spanje eicellen oogsten. Alles netjes verpakken en met DHL naar India sturen. Een vrouwtje dient zich aan als broedmachine en klaar is het kind. Het kost wat, maar dan heb je ook wat!
De eerste levensmaanden van haar dochter slaat ze gewoon over: ‘Ik heb geen tijd voor dat gehuil’. Na drie maanden laat zij het arme wicht door een familielid ophalen. ‘India is zo’n goor land’, daar waagt zij zich niet aan.
Het meisje gaat van 7.00 uur tot 19.00 uur naar een kinderdagverblijf. Er komt een nanny, want mevrouw vindt het toch wel zwaar, haar dochtertje wordt immers zeker één keer per week ’s nachts wakker. Teveel gedoe.
Een service in Hongarije blijkt de ultíeme oplossing. Een soort kostschool waar ze super veel leuke dingen doen met de kinderen. Dochterlief kan er direct terecht, hoewel ze niet eens een jaar is.
Soms, heel soms, gaat ze er een weekendje naar toe. Verblijft in een luxe sterren hotel, gaat heerlijk uit eten in Budapest en bezoekt haar dochter een paar uurtjes. Tijdens de zomervakantie huurt ze een huisje aan het strand en flaneert met haar kind in Victor & Rolf outfit langs de boulevard. Op zulke momenten geniet zij intens van het moederschap.
Tot zover het verhaal dat ik ergens op de digitale snelweg tegenkwam.
Ik hoop dat dit een hoax is, echter ik verbaas me nergens meer over. Een kind voor de heb. Arm kind! Als ik het goed uitreken, is dochter inmiddels een jaar of zeven. Hoe zal zij eraan toe zijn? Onhandelbaar, kwaad, intens verdrietig, niet in staat zich te hechten, extreme verlatingsangst of dolblij dat ze deze onbekende slechts spaarzaam ziet?
Tja, Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers. Intelligentie impliceert nog geen wijsheid, die stelling is in dit geval voor de zoveelste keer bewezen.