Licht vangen

Oké, dan maar naar de afvalverwerking, besluiten we. Spiegel van de muur gehaald en daar gaat ze. De aanhanger vol RAD-slachtoffers staat gulzig te wachten.
Wacht eens even! Eigenlijk best zonde. Spontaan ontspint zich in mijn hoofd een filosofietje. Dat gebeurt wel vaker. Hoe lang hangt spiegel al op de veranda zonlicht te vangen? Dagelijks doet zij haar uiterste best om elke zonnestraal te transporteren naar onze achterkamer.
Ze brengt licht en ruimte op donkere dagen, in huis en hart. Actie reactie, altijd weer. Een vluchtige blik als we ’s zomers buiten eten, brengt uitkomst bij vragen als... Zit mijn haar goed, oei vuiltje in mijn oog, staat de bril recht? Spiegel is nog lang niet uit gespiegeld. Nu is zij nog recht van lijst en leden maar zelfs met barsten zou zij moeiteloos haar taak vervullen.
Spiegel staat inmiddels tégen de muur. Spinrag aan de achterkant, stof van de winter op het glas. Maar toch, staat zij daar uitbundig licht te vangen en te spiegelen.
Mijn oog valt op het licht. Nee, we gaan haar niet weggooien. Zij is misschien niet zo mooi meer, toch is er vast wel iemand die zij kan plezieren. Iemand die in deze donkere onzekere tijd, letterlijk en figuurlijk, wat licht en ruimte kan gebruiken. Het licht schijnt nog steeds en de noodzaak om het door te geven wordt prangend.
Zelfs in de gebrokenheid van deze dagen, op het snijvlak van oorlog en vrede is er een doel en licht. Het is een tijd waarin we in de spiegel mogen en móeten kijken om te ontdekken hoe wij, net als zij, het verhaal van licht door kunnen geven. Groots of op een bescheiden manier.
Hoe gaan we dat aanpakken… Weet je wat… gratis af te halen! Fotootje maken, simpele advertentie opstellen en plaatsen. En kijk, binnen het kwartier hebben we iemand blij gemaakt én het zonlicht doorgegeven. Vandaag wordt spiegel opgehaald en kan ze verder shinen. Doe je best meid!