Liefde
Valentijn. Ooit uit Amerika overgewaaid commercieel festijn. Ik doe niet mee. Bloemen tegen de hoofdprijs kopen en prullaria met rode harten? Nee, dank je. Maar toch, Valentijn staat symbool voor de liefde… en wat is er mooier dan liefde en compassie?
Hoe wrang is het dat sociale media overlopen van haatberichten, insinuaties en bagger. Mensen structureel op elkaar inhakken en dat wraakzuchtige anonieme helden al roeptoeterend anderen willens en wetens beschadigen. Zoveel mensen sociale media als podium gebruiken om hun gif te spuwen. Alles voor likes van hun klakkeloze volgers die de klok horen luiden en de klepel doorgaans nooit vinden. Zien haten, doet haten.
Haat is vergif voor de ziel, een voedingsbodem voor extremisme. Ik ben er van overtuigd: de makers van sociale media hebben een monster gecreëerd. En begin stellig te geloven dat het gemiddelde IQ van de Nederlander flink daalt. Begrijpend lezen én luisteren is inmiddels een probleem van nationale orde geworden.
Stop! Voordat ik mezelf verlaag tot soortgelijke praktijken: we hebben het over Valentijn. Hoog tijd voor wat tegenberichten doordrenkt met een scheut liefde.
Neem nu tachtiger Nel. Haar leven lang bleef zij hardnekkig geloven dat eens de ware voorbij zou komen. Hugo kwam, zag en overwon. Hun huwelijk werd onlangs voltrokken. De hond die honderden kilometers door een Amerikaanse staat aflegde op zoek naar zijn oude baas. Of de zwaan die midden op de snelweg naast zijn zwaargewonde geliefde zat en weigerde haar te verlaten.
Dan hebben we nog de meneer die een email stuurde naar de NS. Hij heeft zijn vrouw vijftig jaar geleden op station Zutphen leren kennen en wil haar verrassen met een dienstblaadje waar ‘Zutphen’ op staat. Wat te denken van de leerling die mij al improviserend toezong: ‘Lalala, jij bent de liefste!’ En de Turkse vader die de hand van zijn, onder puin bedolven, dode dochter niet losliet. Liefde bij leven en tot in de dood.
Of we het nu hebben over de passie voor onze geliefden, werk, breien, dieren, taarten bakken, hardlopen of bloembollen. Uiteindelijk draait het allemaal om liefde. De liefde is niet iets wat haar tijd gehad heeft, maar een aangeboren en blijvend aspect van het menselijk brein. We moeten de liefde koesteren en haar misschien af en toe wat oppoetsen en herontdekken. Uiteindelijk is er niets sterker dan de liefde. Laten we daarom de liefde vieren; nú, vandaag en elke dag, het hele jaar rond.
Hoe wrang is het dat sociale media overlopen van haatberichten, insinuaties en bagger. Mensen structureel op elkaar inhakken en dat wraakzuchtige anonieme helden al roeptoeterend anderen willens en wetens beschadigen. Zoveel mensen sociale media als podium gebruiken om hun gif te spuwen. Alles voor likes van hun klakkeloze volgers die de klok horen luiden en de klepel doorgaans nooit vinden. Zien haten, doet haten.
Haat is vergif voor de ziel, een voedingsbodem voor extremisme. Ik ben er van overtuigd: de makers van sociale media hebben een monster gecreëerd. En begin stellig te geloven dat het gemiddelde IQ van de Nederlander flink daalt. Begrijpend lezen én luisteren is inmiddels een probleem van nationale orde geworden.
Stop! Voordat ik mezelf verlaag tot soortgelijke praktijken: we hebben het over Valentijn. Hoog tijd voor wat tegenberichten doordrenkt met een scheut liefde.
Neem nu tachtiger Nel. Haar leven lang bleef zij hardnekkig geloven dat eens de ware voorbij zou komen. Hugo kwam, zag en overwon. Hun huwelijk werd onlangs voltrokken. De hond die honderden kilometers door een Amerikaanse staat aflegde op zoek naar zijn oude baas. Of de zwaan die midden op de snelweg naast zijn zwaargewonde geliefde zat en weigerde haar te verlaten.
Dan hebben we nog de meneer die een email stuurde naar de NS. Hij heeft zijn vrouw vijftig jaar geleden op station Zutphen leren kennen en wil haar verrassen met een dienstblaadje waar ‘Zutphen’ op staat. Wat te denken van de leerling die mij al improviserend toezong: ‘Lalala, jij bent de liefste!’ En de Turkse vader die de hand van zijn, onder puin bedolven, dode dochter niet losliet. Liefde bij leven en tot in de dood.
Of we het nu hebben over de passie voor onze geliefden, werk, breien, dieren, taarten bakken, hardlopen of bloembollen. Uiteindelijk draait het allemaal om liefde. De liefde is niet iets wat haar tijd gehad heeft, maar een aangeboren en blijvend aspect van het menselijk brein. We moeten de liefde koesteren en haar misschien af en toe wat oppoetsen en herontdekken. Uiteindelijk is er niets sterker dan de liefde. Laten we daarom de liefde vieren; nú, vandaag en elke dag, het hele jaar rond.