Littekens
Mijn oog valt op het litteken op mijn elleboog. Ik ben 7 jaar en ren naar de dijk. Hup, richting Oude Maas. Daar is mijn vader aan het vissen. “Papa kom, er is bezoek voor u!’, al roepend, glij ik uit in het grind. Au! Huilend loop ik samen met papa naar huis.
Derde klas lagere school. We hebben een nieuwe klasgenoot en proberen verwoed zijn aandacht te trekken.
Tijdens een tikspelletje duwt hij me genadeloos ondersteboven. De schaafwond is diep en venijnig. Mijn kijk op hem voorgoed veranderd. Een litteken geboren.
Ik ben inmiddels een brugklasser. De feestwinkel aan de Voorstraat in Dordrecht verkoopt o.a. suikerklonten met nepvliegen, scheetzakken en niespoeder. Onschuldig vermaak.
Ik bewaar mijn niespoeder in een blikken doosje. Het doosje klemt. Met een aardappelschilmesje probeer ik het te openen. Een ijzersplinter dringt zich in mijn oog. Littekenweefsel op het hoornvlies.
Ik ben tweeënvijftig. Ons poezenmeisje Saar is aan het einde van haar leven gekomen. Bijna blind, vermagerd en hulpeloos. Ze probeert op de koelkast te springen.
Ik kan haar ternauwernood opvangen. Haar nagels klauwen zich in mijn pols. Niet veel later besluiten we haar te laten gaan. Het is goed geweest maar evenals mijn pols heeft mijn hart er een litteken bij.
De knalpijp van mijn Puch, de oorzaak van derdegraads brandwonden aan mijn onderbeen. De knip tijdens een bevalling. De dikke tak die mijn neus schampte.
Het luchtrooster dat op een donkere regenachtige avond in Istanbul, tijdens een val, diep in mijn knie drong. De zandvlieg die me in Nieuw-Zeeland overhoop stak en zijn afdruk achterliet. Littekens.
Iedereen heeft littekens. Helemaal nieuw worden we nooit meer. Gebutst en geschaafd als we zijn door het leven met littekens op zowel lichaam als ziel.
Ziele littekens zijn venijnige oude wonden die nooit een pleister, hechting of een zalfje kregen. Veroorzaakt door dood, onverwerkt verdriet en pijn. Vaak genegeerd of diep weggestopt. Ook die wonden vereisen zorg en aandacht. Als we dat niet doen, spelen ze op en etteren verder.
De maatschappij verhardt. Pesten, liegen, bedriegen, schofferen, iemands vertrouwen beschamen; het lijkt gemeengoed te worden. Allemaal maken wij ons daaraan schuldig. Bewust of onbewust. Niemand is volmaakt.
Beschadigde harten en beschadigde zielen van de ander tot gevolg hebbende. Pas als we die door ons veroorzaakte wonden van de ander goed verzorgen, kunnen we elkaar recht in de ogen kijken. Zodat littekens vervagen en we samen verder kunnen.
Derde klas lagere school. We hebben een nieuwe klasgenoot en proberen verwoed zijn aandacht te trekken.
Tijdens een tikspelletje duwt hij me genadeloos ondersteboven. De schaafwond is diep en venijnig. Mijn kijk op hem voorgoed veranderd. Een litteken geboren.
Ik ben inmiddels een brugklasser. De feestwinkel aan de Voorstraat in Dordrecht verkoopt o.a. suikerklonten met nepvliegen, scheetzakken en niespoeder. Onschuldig vermaak.
Ik bewaar mijn niespoeder in een blikken doosje. Het doosje klemt. Met een aardappelschilmesje probeer ik het te openen. Een ijzersplinter dringt zich in mijn oog. Littekenweefsel op het hoornvlies.
Ik ben tweeënvijftig. Ons poezenmeisje Saar is aan het einde van haar leven gekomen. Bijna blind, vermagerd en hulpeloos. Ze probeert op de koelkast te springen.
Ik kan haar ternauwernood opvangen. Haar nagels klauwen zich in mijn pols. Niet veel later besluiten we haar te laten gaan. Het is goed geweest maar evenals mijn pols heeft mijn hart er een litteken bij.
De knalpijp van mijn Puch, de oorzaak van derdegraads brandwonden aan mijn onderbeen. De knip tijdens een bevalling. De dikke tak die mijn neus schampte.
Het luchtrooster dat op een donkere regenachtige avond in Istanbul, tijdens een val, diep in mijn knie drong. De zandvlieg die me in Nieuw-Zeeland overhoop stak en zijn afdruk achterliet. Littekens.
Iedereen heeft littekens. Helemaal nieuw worden we nooit meer. Gebutst en geschaafd als we zijn door het leven met littekens op zowel lichaam als ziel.
Ziele littekens zijn venijnige oude wonden die nooit een pleister, hechting of een zalfje kregen. Veroorzaakt door dood, onverwerkt verdriet en pijn. Vaak genegeerd of diep weggestopt. Ook die wonden vereisen zorg en aandacht. Als we dat niet doen, spelen ze op en etteren verder.
De maatschappij verhardt. Pesten, liegen, bedriegen, schofferen, iemands vertrouwen beschamen; het lijkt gemeengoed te worden. Allemaal maken wij ons daaraan schuldig. Bewust of onbewust. Niemand is volmaakt.
Beschadigde harten en beschadigde zielen van de ander tot gevolg hebbende. Pas als we die door ons veroorzaakte wonden van de ander goed verzorgen, kunnen we elkaar recht in de ogen kijken. Zodat littekens vervagen en we samen verder kunnen.