Onthaasten
Onthaasten Opzij, opzij, opzij
Maak plaats, maak plaats, maak plaats
We hebben ongelofelijke haast
Opzij, opzij, opzij
Want wij zijn haast te laat
We hebben maar een paar minuten tijd
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
Opstaan
En weer doorgaan…
In 1979 schreef Herman van Veen dit lied als aanklacht tegen de haast die iedereen (toen al) had.
We legden glimlachend de boodschap naast ons neer. Renden, sprongen, vlogen, doken en vielen verder. Verhieven schaamteloos de door ons gekoesterde haast tot nationale cultus. Veertig jaar later was er niets veranderd.
Ook ik maak me er schuldig aan. Wassen op een energiezuinig programma? Nee! Drie uur en vijfendertig minuten is mij te lang. Ik kijk wel uit. Zo krijg ik de was nooit droog en alles moet vanavond echt weer in de kast. Hup, de tijdbesparende knop indrukken. De bespaarde energie pak ik qua tijd wel terug. Een uur en drieëntwintig minuten rondjesdraaien enalles is schoon anders zat die knop vast niet op de machine.
Koken? Tijdrovende gerechten? Ik begin er niet aan. Eten is een noodzakelijk kwaad. Je lijf heeft het nodig maar verder… Je stopt het in je mond en het komt er vanzelf via de onderkant weer uit. That’s all. Koken kan me niet snel genoeg gaan. Vandaar mijn aangebrande aardappels en rampzalige biefstukjes. Een half uur in de keuken is me lang genoeg.
Onze haastige vluchtige maatschappij draait om efficiëntie. Het dagelijks leven is verworden tot een wedloop tegen de tijd en onszelf. Rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
En toen… STOP! De natuur riep ons abrupt een halt toe.STOP! Geen ‘opzij, opzij, opzij’ meer. Met een spectaculaire knal legde corona onze dagelijkse routine aan banden. Zetteons stil in de tijd. Na drie weken verstilt en verandert de onzichtbare moordenaar langzaam ons denken. Schept ruimte voor en prikkelt het bewustzijn en relativeringsvermogen.
Uit deze chaos kan wellicht iets moois ontstaan. We worden niet meteen anders, maar steeds meer mensen zullen vinden dat het anders moet. Terug naar de basis. Tijd voor een wereldwijde reset. Tijd voor structurele veranderingen. Tijd voor innovatie. Tijd voor bezinning. Hoe idioot het misschienklinkt maar wat dat betreft moeten we deze crises omarmen.
Ter afsluiting van deze column blijf ik bij Herman van Veen… ‘Spetter, pieter pater, lekker in het water. Ga maar vast naar huis ik kom een druppel later!’.
Geniet van en sta stil bij klein geluk. Zo gewoon maar heelbijzonder!