Speculaas
Mijn oma had een speculaasplank. Zo een met een molentje. Of ze hem ooit gebruikte weet ik niet, ik heb er in ieder geval geen actieve herinnering aan.
Hè, begin ik nu óók al. Ik wilde eigenlijk een stukje over speculaas schrijven, krijgt het verhaal opeens een onverwachte wending. Dat kan je zo hebben. Vooruit dan maar.
‘Actieve herinnering’. Een aanstekelijke hedendaagse term, die te pas en te onpas wordt gebruikt. Ene Mark, Vader des Vaderlands, introduceerde hem als een der eersten. Politiek Den Haag en bekende (ik wilde er bijna het woord: ‘andere’ voor zetten) delinquenten namen hem massaal over.
Sindsdien woekert het virus door het land met een R-getal van 1. De groepsimmuniteit is vrijwel nihil en om in Coronatermen te blijven: het selectieve geheugen kreeg een geweldige boost, het actieve geheugen nam sterk af. Voer voor psychologen.
Laatst las ik nog zo’n ‘mooie’ quote. Een reden voor vertrek aangevoerd door een topfunctionaris in het bankwezen.
‘Omdat mijn eigen leercurve na deze twee jaar afvlakt en minder steil wordt, is het voor mij tijd voor een nieuwe uitdaging.’
Nieuwe uitdaging? Zeg recht voor zijn raap dat je jezelf dodelijk verveelt in je functie, dat je het niet aan kan of dat het niet genoeg betaalt. Helaas klinkt dat natuurlijk minder interessant dan een afvlakkende leercurve.
‘Ik herken mezelf hier beslist niet in’.
Dé dooddoener ter verklaring van ongewenst gedrag. Je feest, je beest, je beledigt, bedreigt, kleineert, domineert, intimideert, discrimineert, explodeert om het minste en geringste en dan herken jij jezelf niet in het beeld dat anderen van je hebben? Maak dat de kat wijs. Een beetje zelfreflectie is op zijn plaats.
‘Dat doet hij anders nooit!’
Zeurende, irritant brutale kinderen, bijtende honden en krabbende katten. Zij zijn van alle tijden. Geef gewoon toe dat Jantje of Pietje momenteel onhandelbaar is, dat je hond af en toe stront sacherijnig kan zijn en de kat regelmatig uit zijn slof schiet… dan weet iedereen waar hij aan toe is.
Oké, voor ik deze afslag nam, had ik het over speculaas. Een Nederlandse uitvinding uit lang vervlogen tijd. In alle soorten en maten verkrijgbaar, geliefd bij jong en oud. Bekend tot buiten de landsgrenzen. Volkoren, spelt, gevuld en met- of zonder amandelschaafsel…
En wat ik er verder over wilde schrijven? Het is mij finaal ontschoten. Mijn actieve herinnering schiet tekort. Excuses, daar heb ik anders nooit last van.
Hè, begin ik nu óók al. Ik wilde eigenlijk een stukje over speculaas schrijven, krijgt het verhaal opeens een onverwachte wending. Dat kan je zo hebben. Vooruit dan maar.
‘Actieve herinnering’. Een aanstekelijke hedendaagse term, die te pas en te onpas wordt gebruikt. Ene Mark, Vader des Vaderlands, introduceerde hem als een der eersten. Politiek Den Haag en bekende (ik wilde er bijna het woord: ‘andere’ voor zetten) delinquenten namen hem massaal over.
Sindsdien woekert het virus door het land met een R-getal van 1. De groepsimmuniteit is vrijwel nihil en om in Coronatermen te blijven: het selectieve geheugen kreeg een geweldige boost, het actieve geheugen nam sterk af. Voer voor psychologen.
Laatst las ik nog zo’n ‘mooie’ quote. Een reden voor vertrek aangevoerd door een topfunctionaris in het bankwezen.
‘Omdat mijn eigen leercurve na deze twee jaar afvlakt en minder steil wordt, is het voor mij tijd voor een nieuwe uitdaging.’
Nieuwe uitdaging? Zeg recht voor zijn raap dat je jezelf dodelijk verveelt in je functie, dat je het niet aan kan of dat het niet genoeg betaalt. Helaas klinkt dat natuurlijk minder interessant dan een afvlakkende leercurve.
‘Ik herken mezelf hier beslist niet in’.
Dé dooddoener ter verklaring van ongewenst gedrag. Je feest, je beest, je beledigt, bedreigt, kleineert, domineert, intimideert, discrimineert, explodeert om het minste en geringste en dan herken jij jezelf niet in het beeld dat anderen van je hebben? Maak dat de kat wijs. Een beetje zelfreflectie is op zijn plaats.
‘Dat doet hij anders nooit!’
Zeurende, irritant brutale kinderen, bijtende honden en krabbende katten. Zij zijn van alle tijden. Geef gewoon toe dat Jantje of Pietje momenteel onhandelbaar is, dat je hond af en toe stront sacherijnig kan zijn en de kat regelmatig uit zijn slof schiet… dan weet iedereen waar hij aan toe is.
Oké, voor ik deze afslag nam, had ik het over speculaas. Een Nederlandse uitvinding uit lang vervlogen tijd. In alle soorten en maten verkrijgbaar, geliefd bij jong en oud. Bekend tot buiten de landsgrenzen. Volkoren, spelt, gevuld en met- of zonder amandelschaafsel…
En wat ik er verder over wilde schrijven? Het is mij finaal ontschoten. Mijn actieve herinnering schiet tekort. Excuses, daar heb ik anders nooit last van.