Voilà

December 2002. Onze middelste zit in de examenklas. Het eindgala komt eraan. Koortsachtige voorbereidingen. Je kan tenslotte niet vroeg genoeg beginnen met de planning van één van de belangrijkste dagen in het leven.
Kleurbepaling van de aan te schaffen jurk. Check. Het ultieme kapsel. Check. Welke kapper? Check. Kappersafspraak. Check. Make-up. Check. Knappe galapartner voor een droomfoto op de rode loper. Check. Een sensationele aankomst is het halve werk. Porsche? Check. Eindelijk ligt het perfecte scenario op tafel.
Nu nog een outfit. Iedereen heeft al een jurk hoor, mam. We gaan op pad. Zus gaat mee als lid van de adviescommissie.
Na tig winkels zakt de moed ons in de schoenen. Wat is dat kind slank (het woord ‘dun’ wil onze inmiddels aangeslagen examenkandidate niet horen), té slank en té lang. Lange benen, lang lijf, lange armen, niets past. Alles te kort, te wijd, hier valt niet tegenop te passen. Een onmogelijke maat. Een rampzalig foutje van moeder natuur.
Echter er is een escape. ‘Voilà’. Het neusje van de zalm, daar verkopen ze galakleding in alle soorten en maten. Onze laatste hoop in bange dagen; de dood of de gladiolen.
Bij binnenkomst worden we vriendelijk ontvangen. Een meneer, strak in het pak jubelt: ‘Lastige maat? Welnee dames, wat een lijntje!’ Hij trekt, letterlijk en figuurlijk, alles uit de kast. Toegeven, een jurk gaat het niet worden. Maar hij hééft me toch iets hangen. ‘Kijk! Een rok van zwarte tafzijde met bijpassende top. Bééldig! Alsof het voor haar gemaakt is. Wat een figuurtje mevrouw!’
Ik frommel onopvallend aan het prijskaartje in de rok. Niet echt goedkoop, maar ja. Opgelucht zetten we koers naar de kassa. ‘Dat is dan 295 euro mevrouw’. Ik snak naar adem. Die prijs… , dat was alleen de rok… In een fractie van een seconde neem ik een besluit, ik zucht, slik, en met een stalen gezicht tik ik mijn pincode in.
Buitengekomen barsten we in lachen uit. Wat een giller, hebben wij weer.
Twee weken voor het moment suprême. Verkering uit, tranen, weg knappe galapartner, stress. Kilo’s eraf. Help, alles te groot. Een bevriende coupeuse brengt uitkomst. De droomoutfit wordt ontmanteld, ingenomen en is net op tijd klaar.
Daar gaat ze, daar staat ze. VOILÀ!