Weet je? 

‘Do you know were you going to?’, zingt Diana Ross. Ik grijns. ‘Natuurlijk, ik ga naar huis’, zeg ik tegen de autoradio. Diana zingt onverstoorbaar verder. Mooie melodie… Toch maar even luisteren. Ik ontdek dat de tekst lang niet zo oppervlakkig is als het lijkt. Al rijdend sla ik aan het filosoferen.

De verwachtingen, fantasieën en dromen uit onze kinderjaren, waar zijn ze gebleven. Wat we wilden worden. Wat we wilden bereiken. Onze idealen. Uitgekomen en bereikt? Natuurlijk niet. Degene die daar volmondig ‘ja’ op zegt, moet nog geboren worden of is een notoire leugenaar.

Het leven levert ons soms venijnige streken. Wat vandaag is, kan morgen anders zijn zonder dat we daar enige vat op hebben. Wat vinden we van de dingen die het leven ons liet zien?  Kregen we waar we op hoopten?

 ‘When you look behind you, there’s no open doors’. Er klinkt een snik in de stem van Lady Motown.

Kijk nooit achterom, die deuren zijn voorgoed gesloten. Foute beslissingen niet meer terug te draaien. Ze zijn geweest. Spijt? Heeft u spijt? Nee, ík heb geen spijt. Ik kijk niet achterom. Alles komt zoals het komt. Als het leven me langs paden voert die ik niet wil lopen dan heb ik áltijd nog de keus om mijn eigen pad te zoeken. De enige keer dat ik omkijk, is om te zien hoever ik al gekomen ben.

‘We let so many dreams just slip through our hands. Why must we wait so long, before we see?’, jubelt Diana.

Zoveel dromen die ons door de vingers glippen. Het duurt lang voordat ons bewustzijn zich volledig ontplooid. Bewuster leven, ten volle leven. Bewuster ademen en met onze energie omgaan. Geen tijd verdoen met onbelangrijke zaken. Ja, wijsheid komt met de jaren maar niet vanzelf. We moeten er wel iets voor doen.

Dit jaar werd ik zestig. Tijd om het leven zijn onvoorspelbare gang te laten gaan en mij erbij neer te leggen? Écht niet, ik heb nog steeds dromen en idealen. Het is aan mij om die te verwezenlijken. Als dat niet lukt, pas ik ze aan of probeer het via een andere weg. Keuzevrijheid is een groot goed.

Vastberaden stap ik uit de auto. Waar een zoetsappige hit uit de zeventiger jaren al niet toe leidt. Met dank aan Diana Ross, weten u en ik wat ons te doen staat.

Go girl! Go, go, go!