Witte gij dá ut wir us karrenaval is?
Witte gij dá ut wir us karrenaval is? Jazeker, carnaval! Dat gekke feest van onder de rivieren. Ik heb zelf wel wat leuke carnavalfeestjes meegemaakt.
Maar ik heb ook aan de feestvreugde mogen toevoegen. Ik heb namelijk voor een aantal jaar mogen genieten van de carnvalsgekte als deel van een jeugdkapel. En vandaag neem ik jullie mee in dit beweeglijke wereldje.
Als deel van de band was het natuurlijk belangrijk om een instrument te spelen. En ik koos voor de trompet. Hetzelfde wat ik heb met elektrische gitaar, heb ik ook met de trompet. Sommige instrumenten kunnen zogezegd “janken”. Die hoge, schreeuwerige noten, kippenvel! En met dat beeld voor me heb ik in anderhalf jaar lang de trompet leren bespelen.
Met m’n nieuwe instrument en een band aan mijn zijde betreedT een 13 jarige Jeroen Luyken trillend het podium. Stikkend van de zenuwen blaas ik de eerste noten. Voor deze column heb ik wat research gedaan. En ja hoor! Ik heb mijn eerste optreden gevonden.
https://www.youtube.com/watch?v=E-xRe-ydBNc
Eens kijken of je me kunt vinden:)
Na wat meer optredens kreeg ik steeds meer controle over mijn zenuwen en ontdekte ik een showmannetje in mij. Ik ontdekte dat er misschien wel een entertainer in mij zat. De muziek die wij ook speelden was gezellig en had altijd een lekkere vibe. Voornamelijk hollandstalig, om de kroeg-sfeer goed aan te wakkeren.
https://www.youtube.com/watch?v=RE4CboNCeXk
Er waren altijd 3 optredens die in het jaar het meest spannend en daarom ook het meest leuk waren. ‘T Blèèrfèèst, de Brakkuhsliert en Kruidveld.
Te beginnen met ‘t Blèèrfèèst.
In het ABN vertaalD; Het Schreeuwfeest. In Breda hebben we Het Chassetheater. Ons grote stadstheater. En 1x per jaar verandert het daar in een grote ontplofte carnavalsbom! Er wordt dan gestreden voor het carnavalslied van dat jaar. Iedere carnavalsband brengt zijn inzending daar ten gehore voor een vol Chasse Theater. En daar passen genoeg mensen in!
Dan hebben we de Brakkuhsliert. Oftewel, de optocht. En ik kan mij voornamelijk 1 Brakkuhsliert nog perfect herrinneren. Het was de Brakkuhsliert van -4.
Heel de optocht lang, die 3 uur duurde, was het dusdanig koud dat de temperatuur onder 0 was.
Omdat ik natuurlijk trompet speelde moesten mijn vingers vrij zijn om goed de ventielen van de trompet te bedienen. Die vingers waren paars aan het einde…
Aan het einde stond jonge Jeroen met een bak erwtensoep bij de eindlocatie te trillen als een trilplaat. Maar ‘t was wel weer een mooie, koude middag.
Dan is er nog maar 1 over. Kruidveld.
Kruidveld was een tehuis in Terheijden voor mensen die zwaar gehandicapt zijn. Maar dit optreden was juist het mooiste van heel het jaar. Want wat er namelijk gebeurde is dat de bewoners van Kruidveld een soort Queen voor zich zagen. Deze bewoners zagen in ons een soort epische rockband en gingen daardoor helemaal uit hun plaat!
Z’n grote voldoening kwam van dit ene optreden. Die glimlach die je kan toveren met muziek bij deze mensen is iets wat je niet makkelijk meer vergeet.
En zo heb ik mooie herinneringen gemaakt met de band. Maar Jeroen… Waarom ben je dan gestopt? Ik denk dat sommige dingen mooi waren voor die tijd.. Een verandering in interesse kwam er ook voor mij in vorm van de extremere muzieksoorten.
Dus ben ik nieuwe paden ingeslagen en kan ik leuk terugkijken op die tijd. Witte wa ut is. Ge mot zo ‘ier en daor is meej oew eige nieuwe dingeskes belééfeh. Dus da ‘ek maor is gedaon inne dieje tijd.
‘oudoe
Maar ik heb ook aan de feestvreugde mogen toevoegen. Ik heb namelijk voor een aantal jaar mogen genieten van de carnvalsgekte als deel van een jeugdkapel. En vandaag neem ik jullie mee in dit beweeglijke wereldje.
Als deel van de band was het natuurlijk belangrijk om een instrument te spelen. En ik koos voor de trompet. Hetzelfde wat ik heb met elektrische gitaar, heb ik ook met de trompet. Sommige instrumenten kunnen zogezegd “janken”. Die hoge, schreeuwerige noten, kippenvel! En met dat beeld voor me heb ik in anderhalf jaar lang de trompet leren bespelen.
Met m’n nieuwe instrument en een band aan mijn zijde betreedT een 13 jarige Jeroen Luyken trillend het podium. Stikkend van de zenuwen blaas ik de eerste noten. Voor deze column heb ik wat research gedaan. En ja hoor! Ik heb mijn eerste optreden gevonden.
https://www.youtube.com/watch?v=E-xRe-ydBNc
Eens kijken of je me kunt vinden:)
Na wat meer optredens kreeg ik steeds meer controle over mijn zenuwen en ontdekte ik een showmannetje in mij. Ik ontdekte dat er misschien wel een entertainer in mij zat. De muziek die wij ook speelden was gezellig en had altijd een lekkere vibe. Voornamelijk hollandstalig, om de kroeg-sfeer goed aan te wakkeren.
https://www.youtube.com/watch?v=RE4CboNCeXk
Er waren altijd 3 optredens die in het jaar het meest spannend en daarom ook het meest leuk waren. ‘T Blèèrfèèst, de Brakkuhsliert en Kruidveld.
Te beginnen met ‘t Blèèrfèèst.
In het ABN vertaalD; Het Schreeuwfeest. In Breda hebben we Het Chassetheater. Ons grote stadstheater. En 1x per jaar verandert het daar in een grote ontplofte carnavalsbom! Er wordt dan gestreden voor het carnavalslied van dat jaar. Iedere carnavalsband brengt zijn inzending daar ten gehore voor een vol Chasse Theater. En daar passen genoeg mensen in!
Dan hebben we de Brakkuhsliert. Oftewel, de optocht. En ik kan mij voornamelijk 1 Brakkuhsliert nog perfect herrinneren. Het was de Brakkuhsliert van -4.
Heel de optocht lang, die 3 uur duurde, was het dusdanig koud dat de temperatuur onder 0 was.
Omdat ik natuurlijk trompet speelde moesten mijn vingers vrij zijn om goed de ventielen van de trompet te bedienen. Die vingers waren paars aan het einde…
Aan het einde stond jonge Jeroen met een bak erwtensoep bij de eindlocatie te trillen als een trilplaat. Maar ‘t was wel weer een mooie, koude middag.
Dan is er nog maar 1 over. Kruidveld.
Kruidveld was een tehuis in Terheijden voor mensen die zwaar gehandicapt zijn. Maar dit optreden was juist het mooiste van heel het jaar. Want wat er namelijk gebeurde is dat de bewoners van Kruidveld een soort Queen voor zich zagen. Deze bewoners zagen in ons een soort epische rockband en gingen daardoor helemaal uit hun plaat!
Z’n grote voldoening kwam van dit ene optreden. Die glimlach die je kan toveren met muziek bij deze mensen is iets wat je niet makkelijk meer vergeet.
En zo heb ik mooie herinneringen gemaakt met de band. Maar Jeroen… Waarom ben je dan gestopt? Ik denk dat sommige dingen mooi waren voor die tijd.. Een verandering in interesse kwam er ook voor mij in vorm van de extremere muzieksoorten.
Dus ben ik nieuwe paden ingeslagen en kan ik leuk terugkijken op die tijd. Witte wa ut is. Ge mot zo ‘ier en daor is meej oew eige nieuwe dingeskes belééfeh. Dus da ‘ek maor is gedaon inne dieje tijd.
‘oudoe